Kilis Yardımlaşma derneği  

Sevgisiz dostluk olmaz!

Devamı  

NEVİN BALTA'NIN SON
KİTABI YAYINLANDI

 Devamı 

 Orhan SELEN

Devamı

Lüksemburg Havaalanının otoparkında bizi bekleyen, sekiz gün boyunca yüzlerce kilometre yol kat edeceğimiz otobüsümüze bindik. Bulgar kökenli Türk şoförümüzün aracı hareket ettirmesi ile beş ülkeyi kapsayan yolculuğumuz başlamış oldu.

Havaalanından çıkıp otobana girdik. İlk dikkatimi çeken şey yollardaki araç sayısının azlığıoldu. Pazar günü olmasına karşın yollar neredeyse boştu. Yol boyunca göz alabildiğince uzanan ormanlar çok güzeldi. Öyle büyük dağlar tepeler yoktu. Az engebeli bir arazide ormandan arta kalan bölümlerde ağırlıklı olarak mısır ekili olan tarım alanları göze çarpıyordu. Orman ve tarım alanı dışında atıl kalmış bir karıştoprak parçası görmedik. Ülkede Fransızca, Almanca ve Lüksemburgça dilleri konuşuluyormuş. Tarih boyunca sürekli Alman ve Fransız işgaline uğramış. Belçika, Fransa ve Almanya’ya komşu olan bu küçük Orta Avrupa ülkesi 2586 kilometrekare yüzölçümü ve yarım milyona yakın nüfusu ile dünyanın en zengin ülkesi imiş. Kişi başına düşen milli gelir 85.000 dolar civarındaymış. Asıl geliri finans sektöründen geliyormuş. Hatta Avrupa’nın kasası deniliyormuş. Bu küçük ülkenin ordusu 800 kişiden oluşuyormuş. Bu minik ülke NATO’nun koruması altındaymış. Yönetim biçimi de ilginç. Hem parlamenter sistem hem de krallık sistemi mevcut. Aslında Lüksemburg bir dükalıkmış.Parlamentonun aldığı kararlar dükün yani kralın onayını aldıktan sonra hayata geçirilirmiş. Yani son sözü kral söylüyor. Yolculuğumuzun son gününde Lüksemburg’dan tekrar bahsedeceğim hatta kraliyet ailesine ait biraz magazinel bilgiler de vereceğim.