Son zamanlarda sorduğum soru bu kendime.
Biliyorum ki cevabı da yakın da yani bende .
Zaman çok hızlı geçiyor bizler ellerimizdeki lambayı hep başkaları için aydınlatıyoruz.
Ya biz bizim önümüzü aydınlatmıyor bu ışık…
Yaşam ilerliyor ve bizlere kimse saniyesini bile hediye etmeyecek, yani yalnızız ya kendimizi seveceğiz yada vereceğiz hırpalansın kıymet bilmezler elinde .
Düşünün etrafınız da kaç kişi yaptıklarınızı görüyor, yada seni duyuyor .Sağırlık kulakta olunca vücut dilimizle anlatırız ama kalbi sağır olanlar onlar duyabiliyorlar mı sizi .
Can sıkıntısı ile balkonumdayım bu benim düşüncelerim sorguluyorum kendimi.
Bir konvoy camiden gelip tamda evimin önünden geçiyor çünkü bir cenaze var . Konvoy uzun uzadıya vakitler ilerliyor ama konvoy bitmiyor…
Ölüm kıskanılmaz ama ben kıskandım.
Merhum iyi bir hanımdı tanıyordum.
Demek ki bir ben böyle düşünmemiştim.
Peki, biz arkamıza konvoy takıp iyi biriydi dedirte bilecek miyiz?
İyi insan kendini seven ve kendini hırpalamayıp kimseye kendi için eziyet etmeyen kişidir .
Bazı kişilerin servetini görüyoruz ya o kişinin hakiki serveti yüreği o da zengin mi ?
Bizim kendimiz içinde bunu söylememizin zamanı gelmedi mi ?
Dünya da hiç bir şey yok ki bir insandan kıymetli sayasın .
Şunu unutmayın çizgi film değil yaşam insan düştü mü canı yanıyor ve benciliğimiz canda yaka bilir .
İyi insan olmak zor mu?
Önce, kendine gülümse…
Kendi hayatını ya güzel oynarsın yada oynayanların elbisesini taşırsın karar verme zamanı…
Herkesin adının anlamı huzur olsun dostlar sağlıcakla.
|