Öyle öve seve büyümez önce emek ister.
Toprağına sahip çıkacaksın öyleye başka mahallenin çocuklarına sırf meyvesi uğruna taşlatmayacaksın.
Bakacaksın her bahar ne ister toprağı eğer haşere varsa dalların da yok öyle kesip atmak ilaç yapacaksın ki ölsün haşereler. Bir daha olmaz mıolur ama usanmayacaksın her bahar temizleyeceksin.
Öyle dilde BAHAR yaşamayacak özünde hissettireceksin özeni bakımı sevgiyi değer vereceksin ki verim alasın.
Meyveleri olmaz mı olur elbet ama meyvelerini daha ağaç tomurcukken birilerine cilve yapıcım diye koparırsan dalından, küser canı acır ve vermez meyvesini evlat gibi anne gibi.
Sen onun canını yakarsan bile isteye içten içe kurur taaa köklerinden başlar kurumaya.
Ama unutma sen onu kesen de kökleri bırakmayacak toprağınıçünkü o biliyor ki bu toprak ona isterse yine can verecek hayat verecek meyvesi olmayacak belki ama o hayattaki yerini koruyacak ve sahip çıkacak.
Yani Türkiye bir vatan ve biz onun evlatlarıyız biz olan olumsuzluklara adam sende diyemeyiz olmamış gibi davranamayız.
Bir subay emeklisi arkadaşımın dediği gibi ‘dün yine şehit haberi duyunca kahroldum ama bugün yine bir şey yapamıyorum’.
Bunlar çaresiz bir bekleyiş peki böylemi sürecek yarın yine bir şey yapamayacak mıyız yapılayacak mı ya da biz sabahları yastığın altına mıgömmemiz gerekiyor başımızı.
Sırf gösteriş ihtişam dolu kentler yapmakla başarı olmuyor.
Geçmişte de vardı bu ülkede sorun demekle olmaz.
Sorunu çözeceksin bunun alternatifi yok.
Sen altından şehirler yapsan, eğer bir evlat nedensiz Şehit oluyorsa boş önemsiz senin ihtişamın
Başarısız sın bu gerçek sen hayal içindesin …UYAN….
Senin görkemli şehirlerinden uğultular büyüyor UYAN…
Uğultular birleşir ve bir gün ses olur UYAN…
|