|
Efece Haber in değerli yazarlarına ve sevgili okuyucularına merhaba diyerek başlamak istiyorum.
Sayın Yahya Bey’e bana öğrenme, kendimi geliştirme ve tecrübe kazanma anlamında bu fırsatı verdiği için sonsuz teşekkür ediyorum ve sizlerle birlikte olmaktan mutluyum, özellikle bunu paylaşmak istiyorum.
Sizlere yaşadığım bir anıyı paylaşarak yazmaya başlamak istedim. Umarım okuduğunuzda sizinde yüzünüzde hem tebessüm oluşturur hem de çevremize, insanlara, mesleklere bakışımızı sorgulama sebebimiz olur.
Ne kadar önyargılarımız var, ne kadarı içimizde, hani bazen dile getiremeyiz de toplumun istediklerini söyleriz. Ben mesleğimle ilgili söylemlerde bazen böyle algılıyorum.
Konu Hemşirelikten açıldığında çevremdekilerin Kutsal Meslek işte çok kıymetlisiniz gibi sözlerinde ne kadar ciddi olduğu beni hep düşündürmüştür.
Acaba insanlar sadece bana duymak istediklerimi mi söylüyor, yoksa gerçekten böylemi hissediyor diye düşünüyorum. Çünkü Hastanedeki bizlere olan davranışları izlediğimde hem toplumun hem de çalışanların çok da bizi değerli görmedikleri önyargısı oluşmuştur bende.
Ben yaklaşık 16 yıllık Hemşireyim. Bu süre içinde beni hem güldüren, hem düşündüren, bazen canımı yakan, bazen kızdıran olaylarla karşılaştım. Hemşirelik Mesleğini, mesleğe olan ön yargılardan dolayı bazen çok isteyerek yapmadığım anlar oldu. Bu düşüncelerin hakim olduğu bir dönemde yeni atandığım ilçe devlet hastanesinin 112 sine çıkış anonsu geldi. Sabahın 05.30 gibi koşarak ambulansa yöneldim, bu arada şoförümüz ve doktorumuzda geldi.
Şoförümüze nereye çıkıyoruz, ben anonsu anlayamadım dedim. Şoförümüz Osman abi gülerek gazinoya dedi. Şaka yapıyor dedim, yapı olarak da neşeli bir yapısı olduğu için. Bende gülerek ama habersiz olmaz ki kostümlerimiz müsait değil dedim, güldük.
Şaka değilmiş gerçekten gazinoya çıkış yapıyormuşuz. Gazino diyorsam öyle Emel Sayın Muazzez Ersoy’un çıktığı gazino değil, işte anlayın artık. Gittiğimiz Gazinoda bende çevremdekilere tuhaf gözlerle bakıyordum. 4 bayan 1 erkek bizi karşıladı. Sadece kulaklarımda ay şekerim sözleri vardı ve ben hala çevreme bakarken ne düşüneceğimi bilmiyordum, biran önce yaralıyı alıp gitmek istiyordum. Yaralı genç gazino sahibinin oğluydu, kavga sırasında yüzünde derin bir kesi oluşmuştu.
Yaralı genci ambulansa aldık ve merkezde bir hastaneye götürmek için yola çıktık. 5 dakika ya geçti ya geçmedi yaralı genç bana ben sizi tanıyorum dedi. Ben afalladım, kafamdan ben daha geleli bu ilçeye 1 hafta oldu bu tarafta kimse beni tanımaz hele bir gazinocu nasıl beni tanıyabilir diye düşünürken yüzüme tuhaf tuhaf bakan doktor arkadaşa baktım. Ne bakıyorsun herhalde daha önce gazinoda falan çalışmadım dedim güldük.
Bu arada hala çocuğa beni tanımasının mümkün olmayacağı gibi cümleler sarf ediyordum. Yaralı genç Hemşire abla ben 3 gün önce hastaneye geldim sen gene bana müdahale ettin. Her seferinde sana sıkıntı oluyorum dedi. Bana derin bir rahatlama geldi. İçimden ya beni tanıdığını kalabalık bir ortamda söyleseydi insanlar ne düşünürdü ki açıklama şansım olur muydu diye düşünüyordum ki yaralı genç bu seferde abla size çok sıkıntım oldu adresinizi adınızı verinde size bir çiçek yollayayım dedi.
Ben öyle bir hayır gerek yok diye bağırmışım ki, sanırım korkusundan yaralı genç de sustu. Dönüşte ambulansa bindiğimizde doktor arkadaş çocuk teşekkür için çiçek göndereyim diyor sen neredeyse dövecektin dedi.
Doktor arkadaşa sen çiçeğin üzerindeki notu düşünebiliyor musun, ....... gazinosundan emeğiniz ve çalışmalarınız için teşekkür ederim yazısını kimselere açıklayamam ben dedim. Ambulansta gülme krizi yaşadık.
Bu olayı anlatırken hala çok gülüyoruz ama fark ettim ki bizler toplum olarak önyargılara kızarken bile önyargılıyız aslında. Oysa ki ne çok kızıyordum hemşirelik mesleğine önyargılı bakışlara bende farklı davranmamıştım. Orada çalışan bayanlara bakarken, çocuk beni tanıyamaz diye çırpınırken, çiçeğin üzerinde ne yazacağını bile bilmeden kafamda kurduklarım tamamen önyargımdan kaynaklanan şeylerdi. Sanırım bazı mesleklerde önyargı önüne geçilmez bir düşünce durumu.
Artık daha az kızıyorum mesleğimize önyargılı olan insanlara, zaman içinde doğru işler, çalışmalarla bazı şeylerin oturacağına, farklı ve güzel düşünüleceğine, mesleğin gerekliliğine ve öneminin anlaşılacağına inanıyorum. Sadece biraz daha zamanı var ve biraz daha fazla emek ve çalışma istiyor diye düşünüyorum.
Sizlere, tedbirli ama kendinizi, çevrenizi tedbir olsun diye korurken yaşamayı unutmadan hayata sarılacağınız önyargısız günler diliyorum...
|
.jpg)
.gif)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=small}
Ekleyen: Zuhal SARIOĞLU 
Tarih: 9.10.2011 
İzlenme: 
Yazdır:
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(1).jpg)
