“Trata”lar geçiyor evimizin önünden…
Uzun bir kayık, tam ortasına oturmuş balıkçı…
Hem gidiyor hem düğüm atıyor ağlara…
Arkasında beyaz köpükler kalır…

*

Ayrılık mevsimidir bu aylar…
Yazlıkçılar döndüler…
Kırlangıçlar kasabadan gitti…
Bu aylarda renk çiçekten ayrılır…
Güneş kumdan…
Menekşe kırmızıdan…
Bahçeler şarkılardan…
Salkım asmadan…
Yaprak dalından…
Bir boş salıncak, rüzgarla terasta sallanır…

*

Ayrılık mevsimidir bu aylar…
Her sene bu aylarda ben “ayrılık” yazımı yazarım…
Her cümlenin sonuna noktalar, artı iki damla…
Hüzün günleridir…
Yaş gözden ayrılır…

*

Küçük köpek kaç gündür arkadaşını arıyor kumsalda…
Arada bir koşuyor kendi kendine…
Koşunca arkadaşı gelecek sanır…
Nereden bilsin…
Bu mevsim ayrılık zamanıdır…

*

Dün ilk yağmur yağdı…
Çatılarda tıkır tıkır…
Küçük gölcükler oluştu sokakta…
Serçeler saçak altlarına sığındılar..
Bu sonbahar yağmurları, sanki doğanın ayrılıklara ağlayışıdır…

*

Yaz aşklarında bu günlerde tenler ayrılır…
Ne çok giden olur…
Ne çok el sallanır bu mevsimde…
O ne çok vedadır…
Bu mevsimde ne çok “Beni unutma!..” vardır…

*

Ayrılık mevsimidir bu aylar…
Aklında bir hüzzam şarkı…
Bir de ayrılıkların sızısı kalır…