ÇOCUKLAR suçlu bir dünyaya doğdular.
Ve suçlu bir dünyada büyüdüler.
Onlardan sadece birisiydi o küçük kız, polisi aradı:
“Polis amca, annemi öldürdüm...”
Çocuklarını öldüren babaların, bebeğini çöpe atan annelerin, sevgilisinin başını kesen abilerinin, annesinin kafasını ayıran ablalarının, birbirini öldüren televizyondaki amcalarının dünyasına adım attı çocuk...
Kime haber verileceğini dahi biliyor:
“Polis amca...”
“Efendim...”
“Annemi öldürdüm...”
*
Bence çocuklar hasta ve suçlu bir dünyaya geldiler.
Ahlaksız...
Dejenere...
Kirli, yalan-dolan, çıkarcı, pis, acımasız, duygusuz...
Çocukların televizyon başlarında ilk öğrendikleri şeydir; insan öldürmenin yüzlerce yöntem ve çeşidi...
Daha geçen gün dehşetle gördüm; adamın kulağını kesip öbür kulağına diktiler.
Denetleyen yok mu derseniz; Zahid amcaları denetliyor bu televizyonları; biliyorsunuzdur dolandırıcılıktan sanık...
Reklamlarda, insanın parası olmadan da nasıl para harcayacağının tanıtımı vardı... Bir de kredi kartı ile alınan benzinden sonra, öbür arabaların üzerinden uçan bir araba...
Çocuk olsaydım, en büyük kulaklı editörün kulakları gözümün önünden gider miydi bilmiyorum ama, öbür arabaların üzerinden uçan o arabayı isterdim...
*
Ve çocuklar insan öldürmeye başladılar.
Bunda yadırganacak bir şey yok...
Çocuklar sadece yetişkinler gibi oluyorlar.
Hiçbir canlıya acımayan, yaşama saygısız, merhametsiz ve duygusuz bir dünyadır burası... Çocuklar işte buraya geldiler...
Birbirinin canına okuyan insanların, düzenbazlıkların, sahtekârlıkların, yalanların, ahlaksızlıkların, acımasızlıkların, durmadan akan kanın, bitmeyen cinayetlerin ortamına adım atıyor çocuklar...
Sadece...
Çocuklar büyüdüler...
|