Yazımı şair Fatma Uçarlar’ın bir şiiriyle noktalıyorum.
.
GÖNÜL
.
Veren el alandan üstündür derler,
Sen de vermesini biliver gönül,
Düşmüş ağlıyor bak, minicik çocuk,
Haydi! Gözyaşını siliver gönül.
.
Yardımlaşın demiş, yüce Muhammet,
İyi düşünceden doğar muhabbet,
Aç gönül sofranı, yapıver davet,
Fakirle sofranda oluver gönül…
.
Durma git yoksula, kapısını çal,
Varsa ihtiyacı, onu da sen al,
İstiyorsa sohbet, gitme orda kal,
Garibin derdini alıver gönül…
.
O gelmezse sen git, onun yanına,
Can suyu ol can kat, onun canına,
Yakışmaz ağlamak sanma şanına,
Bırak gözyaşını salıver gönül…
.
İster taş atsınlar, isterse de gül,
Vazgeçme yardımdan, bunu görev bil,
Yoksul karşısında daima eğil,
Deli diyenlere gülüver gönül…
|