|
Önce insan dedikte yüreğimizi açtık, en derin kalabalıklara o kalabalıklar ki sevgi bolluğunda bir muhabbet çarşısıydı…
Orda din yoktu ırk dil renk millet...
Kalbimizin en verimli ürünlerini dağıttık cömertçe, ikram ettik sevgi şölenlerinde…
Tek bir bayrak diktik sevda direklerimize. Tek yürekle kucakladık insanı savaşsız kansız muhabbet meydanlarında…
Ne topumuz vardı ne tüfeğimiz. Kalbimizin savunmasız sanılan sınırlarını aşk neferleri bekliyordu gönüllüce…
Mevlana da döndük ellerimiz semaya yönelerek ve (Yaradılmışı sevdik Yaradandan ötürü ) Yunus gibi dillerimiz sevgiye söyledi.
Veysel gibi gönül sazımızda titredi..Ve (incecikten yağan kar türküsünde Karacaoğlan ın) sevgimizin adını Elif koyduk..
Nazım katıldı şölenimize, (Piraye) dedik üstadın eş sevgisindeki derin sevdaya…
Neler yaşamadık ki kendimizce nelere sevindik.. Adını bilmediğimiz ülkelerin vatandaşı olduk, Afrika’nın yoksul gecelerine bazen sevgimiz ile birlikte ekmek aş gönderdik..Ezilmiş köle edilmiş halklara biz can verdik dirilttik. Yüreğimizdeki sevginin tükenmeyen enerjisini sunarak…
Sokaktaki çocuğa sıcak bir el ağlayan gözlere teselli, insanın insana vicdanı sevgisi olduk… Topladık tüm yasaksız hayalleri umut hamurunda yoğurduk… Sevda mabedinde secde ettik insanın Yaratıcısına ve af diledik yine insana zulüm edenler için..
Sözler verdik ant içtik sonsuza kadar “Önce İnsan” demekten vazgeçmeyeceğiz,
Biz gül dikeceğiz hep gül her rengi olacak..Kırmızıları aşk diye koklayacağız, pembelerden sevgi demetleri yaparak, mavileri umut bahçelerinde büyüteceğiz ve beyaz güller olacak, bayrağımızın rengi de önce insan yüreklerinde dalgalanacak..
Hiç bir nefrete yer olmayacak kalbimizde. Kin karasını yok edecek selinde sevgi ormanlarımızın yağmuru. Sabah yeşil yaprakların üzerinde, sevgi meleklerinin mutluluk göz yaşları olacak çiğ tanelerinde…
İnsan olmanın erdemini dalga dalga yayacak tüm dünya’ya ve sevmek sanatını en büyük ustaların, kaleminden damlayan sevgi dolu şiirlerce dinleyecek dinletecek.
Ve iki kelimede budur diyerek haykıracağız, ÖNCE İNSAN diye.
***
Önce İnsan
Yaşamak yemindi, doğum sancılarında
Sevmekti hayatı kederinde kahrında
Önce insan olmanın erdemi tadında
Buyur etmeli aşkı gönül tahtında
Sarmalı insanı dil din ırk ne? Demeden
Bakmalı yüreğe gönül gözlerinden
Gülü koklamalı dosta diken batmadan
Sevmeli sadece hırsa öfkeye yenilmedn
Barışa dikilmeli en beyazından bayraklar
İnsana açılmalı sıcak şevkatli kucaklar
Sevgi ekip biçmeli yürekteki topraklar
Hasat zamanında sevgiden altın başaklar
Önce insan olmalı, barışın parolası
Gömülmeli derinlere kavga kin baltası
İnsan insana kardeştir bozulsa da arası
Göçüp gidenin dünyaya sevgidir tek mirası.
Şükran Aydoğan
|
.jpg)
.gif)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=small}
Ekleyen: Şükran AYDOĞAN 
Tarih: 14.10.2009 
İzlenme: 
Yazdır:
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(1).jpg)
