Yarın sensin çocuk yarın sen, Ben, dünü bıraktım senin doğduğun zamanlara, Bu günse sendeyim umutlarımla; Yarın sensin çocuk gelecek heveslerinde, Eski bir anı dolanır dilime, Top oynadığım arsalar, Oyuncak arabam ve misketlerim.
Inatçı kan kardeşim, Birde topacım vardı kırmızı, O döndükçe başım dönerdi, Sanırdım ki dünya benim, sanırdımki hünkâr ben, Emrimdeydi karıncalar, Arılar kelebekler kuşlar.
Tabiat anamdı kırlar gün bahçem, Ay tutulurdu bakışlarımda, Güneşe geçmezdi sözüm, Yarın sensin çocuk dün ben, Gençlik coşkularımdan öncesi, Masallarım vardı yedi cüceler, Fareli köyün kavalcısı.
Kış günleri çamur olurdu bizim sokaklarımız, Bilmezdik otomobili servisi,. Anam biraz ekmek peynir koyardı sefer tasıma,. Birde pamuk dedenin elma şekeri; Kalın paltolarımız yoktu, Ama içimizde yün fanila, Nenelerimiz örerdi üç şiş çoraplarımız, Annemin nasırlı ellerinden çıkmış, Keçi yününden hırkalarımız.
Yarın sensin çocuk dün bendim... Atatürk çocukları dediler bize... Gülümserdik her sabah... Atatürk resimlerinde mavigözlerine...
Tahta çantamın sapı kopmuştu da, Nasıl üzülüp ağlamıştım, Bizim bilgisayarımız yoktu, ataride oynamadık; Yağmurdan sonraki çamurlu balçık Oyuncağımızdı, Buz tutmuş ellerimizle neler yapardık, Kış gecelerinde mısır patlatırdı annem, Biz cips, gofret yemeyi bilmezdik.
Kaysı hoşafı içerdik akşamları, sabah sarıkızın sütü, Nerden bilirdik ki gazozu, koka kolayı, Yarın sensin çocuk, dün bendim, Sana bırakıyorum tüm zamanları, Şimdi uçurtmalarımı aldım gidiyorum çocuk,
Yarınları sana bırakıyorum; Sen uçur bulutlara uçaklarımızı, Sen dalgalandır göklerde bayrağımızı, Sana bırakıyorum çocuk senin olsun, Kutlu kıl, yücelt vatanımızı.