| Bazen, insanların bir dönüm noktaları vardır hayatlarında.. Hiç beklemedikleri bir anda hayatları baştan aşağı değişiverir...Yaa yıkılırlar ki, Allah herkesi korusun böyle durumlardan.. Ya da bir gayret, hayatın bir yerlerinden, tüm güçleriyle tutunurlar ve ayakta kalmayı başarırlar. ''Benim, işte burdayım'' dercesine hayata sıkı sıkı sarılarak tekrar bağlanırlar yaşama...
İnsanoğlu, duygularıyla huylarıyla, karakterleriyle, prensipleriyle o kadar farklıdırlar ki gözümde. Hiç bir canlı, insanoğlunun dayandığı acılara dayanamamıştır. Akılları ve yaradılış biçimleri ile, Yüce Yaradan'ın vermiş olduğu üstün zekaları sayesinde her türlü güçlüğe göğüs gerebilecek kapasitede varlıklardır yeryüzünde..
Şimdi niye bu konuya değindim diye düşünenleriniz olacaktır içerinizde..Haklısınız. Ben burda, daha çok kadınlarımıza seslenmek istiyorum. O, eli öpülesi, saygın , ana, yeri geldiğinde, hem ana hem baba. Ya da yaşamın zorluklarında hem erkek hemde kadın vazifesini birlikte yürüten kadınlarımız. Her türlü güçlüğe karşı dimdik ayakta durabilmeyi başaran kadınlarımız. Ne mutludur ki onlara, varlıklarını heryer de kabul ettirmişlerdir.. Öbür tarafta hayattan bezmiş, yaşadıkları acı tecrübelerle umutlarını yitirmiş ve deprasyona giren kadınlarımız, Çözümü deprasyon ilaçlarında arayan kadınlarımız, daha çok onlara seslenmek istiyorum burdan. İnanın ki ! başta kendim inanıyorum Allah herkese bir yetenek vermiştir. Önemli olan insanın kendi kendini keşfetmesidir. Tahmin edebiliyorum, yaşam zorluklarından, kendilerini tanıma fırsatları olamamıştır, o kişilerin. Ya kendilerini tanımalarına fırsat verilmemiştir çoğu zaman, eminim. Ya da başkalarını düşünmekten onları memnun etmekten kendilerini hiç bilememişlerdir. Yine düşüncemde ısrar ediyorum. Herkesin, muhakak becerebilecekleri ve yaşamın zorluklarından bu becerileri sayesinde sıyrılabilecekleri bir yetenekleri olduğuna inanıyorum.. Yeter ki, bu kişiler yaşadıkları güçlüklere yenilmesinler. Şunu unutmamanızı rica ediyorum. Hayatta isek ve bu dünyada yaşıyorsak ''Hayat Mücadele '' demektir. Emek verilerek, çaba harcanılarak kazanılan herşey insana gurur verir, hayata bağlar ve yaşam sevincini artırır. Birgün, herkesin yaşadıkları zor durumdan akılları ve bilemedikleri becerilerini, anlamış olarak yeniden, dimdik hayata bağlanabilmelerini temenni ediyorum..
Beni de, çok etkiyen hayata başka türlü bakmamı sağlayan Funda Arar'ın bir şarkısı oldu. Bir gün tesadüfen dinlediğim bu şarkı, hayata başka türlü bakmama ve benim yaşamımda dönüm noktası sayabileceğim olaylara neden oldu.. Bu şarkıyı dinledikten sonra , şimdi sizinle paylaşacağim düz yazımı yazdım ve düz yazı çalışmalarıma bu sayede başladım. Ve ilk şiir kitabımı yayınlatmaya karar verdim. Beste çalışmalarımı yoğunlaştırdım. Ve hayatım baştan aşağı değişti..
GÖZYAŞLARIMLA GELEN MERHABA
Geçenlerde Funda Arar’ın yeni bir şarkısını dinledim. ''SENDEN ÖĞRENDİM''..Dün bütün gün hem bu şarkıyı dinledim hem ağladım. Hani derler ya “gözlerim patladı ağlamaktan” diye. Aynı bu deyime uygun ağladım, ağladım, ağladım. Kana kana ,doya doya. Meğer ne kadar çok ihtiyacım varmış ağlamaya , meğer ne kadar çok ihtiyacim varmış içimde birikenleri boşaltmaya. Hiç korkmadan, hiç utanmadan içimi boşaltıncaya kadar ağladım. Tek başına. Hiç bir omuz aramadan, başımı yaslamaya. Sonuçta her insan yalnız değil midir aslında? Her damla gözyaşım da içerimin zehirini akıttım, buzunu çözdüm.
An geldi kendime acıdım, an geldi, hayatıma giren insanlara acıdım, ömrümü verdiğim!!!!.. O kadar çok seyleri yaşadım ki !, her damla gözyaşımda . O kadar çok seyleri tarttım, ölçtüm, biçtim ki…Kimilerini akladım gözyaşlarımla kimilerini tamamen yok ettim temizledim hayatımdan ömrümün çoğunu onlara vermiş olsam bile. Bir daha hatırlamamak üzere, en ufacık bir leke kalmamak üzere, tertemiz ettim yüreğimi….
Ve, biz insanlar ne kadar benciliz ne kadar sevgi yoksuluyuz bunu anladım. Zavallıyız desem daha mı doğru olur acaba ? Sevgisizlikle nelere gebe bırakıyoruz koskoca ömrümüzü. Hepimiz unutmusuz “Tatlı söz yılanı deliğinden çıkarır ” deyimini..Çoğumuz bencilce saklamışız sevgimizi. Vermek istesek te fırsat verilmemiş . Gömdürülmüs yüreğimize..Kalp kırgınlıkları ağır basmış… Oysa bir tatlı söz, sevgiyle dolu bir bakış, neler yaptırmaz ki insana.
Yıllar, belki, saklanan sevgiler, belki de sevgisizlik yada yaşananlar, yada yaşayamadıklarım o kadar katılaştırmış ki beni. Gözyaşlarımla kalbimin yumuşadığını hissettim. Eridi buzlarım.
Hep korktum gözyaslarımı göstermekten baskalarına, kimi insanlar silah olarak kullanıldıklarınj öğrenmişler gözyaşlarını, belki de ondandı hep saklamalarım. Yastıklara sığınıp ağlamalarım. Oysa ne kadar yanlış bir düşünceymiş…
Gözyaşları acizliği değil bilhassa gücü gösterirmis. Yıllarca, gözyaşlarımı saklamakla sevgisizliğe itilmis olduğumu anladım. Oysa, bir insanin ağlayabilmesi onun insan olduğunu göstermez mi? O günö insan olduğumu anladım yeniden. Kaskatı kesilmis duygularım yeniden doğdu.
Ve ben yeniden, merhaba diyorum hayata., yepyeni bir baslangıçla insan olarak sevgi dolu olarak yeniden merhaba herkese. Doğan güne , Ay’a, yıldızlara , tüm insanlara, Sevenlere , sevmeyenlere Anlayanlara, anlamayanlara, anlaşılanlara anlaşılamayanlara.
Merhaba hepinize. Umutlarınızın ve yaşam sevinçlerinizin tükenmemesi dileklerimle, esen kalın.
|
.jpg)
.gif)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=small}
Ekleyen: Berat ANTEPLİOĞLU 
Tarih: 21.2.2011 
İzlenme: 
Yazdır:
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(1).jpg)
