|
Çok Değerli, Efece haber İnternet Gazetesi Ailesi ve Değerli Okuyucularım.
Annelerimizin sağ iken değerlerini bilmek, onlara üff demeyecek kadar şevkat dolu bir yürek taşıyabilmek ne güzel bir duygudur.
Bu hafta, canım anneciğime yazdığım bir şiirimle, Baştacımız olması gereken annelerimizin, anneler gününü kutlarken tüm annelerimize saygılarımı sunuyorum. Mutlu bir hafta geçirmenizi dileklerimle.
Sevgiyle kalın
Canım anneciğim,
Biliyor musun? Ne zamandır,
Sana şiir yazmak istedim.
Seni anlatmak istedim, mısralarımda,
Yapamadım.
Babacığıma yazdım da,
Aklımda kalan, tek tük anılarla.
Sana yazamadım.
Duygularımdan sakındım.
Yüreğim seni, anlatamaz sandım.
Korktum, kelimelerimin,
Yetersiz kalacağından,
Korktum annem..
Sen ki ! annelerin en fedakarı.
Çocuklarının kolu kanadı.
Bizim sığınağımızdın, limanımızdın.
Hem anamız hem babamızdın.
Ne kadar akıllı, ne kadar güzel bir kadındın.
Biliyor musun ?
Babamdan sonra hep korktum,
Ya sana da birsey olursa diye.
Hergün dualar ederdim, Yüce Rabbim'e.
Seni bize, bağışlasın diye.
Hayat mücadelesinden,
Doyamadın hiç gençliğine.
Bizi kimselere muhtaç etmedin, annem.
Ne halamıza ne teyzemize.
Uzanmadı elimiz, hiç bir yabancı ekmeğe.
Öylesine gururluydu yüreğin.
Öylesine onurlu.
O kadar ağırdı ki yükün.
Hiç eksilmedi, yüzünde ki hüznün.
Hayatı anlatırdın, kendine özgü hikayelerinle.
Gelebilecek kötülükleri önceden,
Göstermeye çalışırdın.
Kolay mıydı?
Altı çocukla gencecik, hayatta yapayalnız kalmıştın.
Hangi birimizi koruyup kollayacaktın.
Babam ölünce, yabancı olmuşlardı,
En yakın akrabaların.
Ama en zoru sen başardın, annem.
Onurluydun, güzeldin.
Hem kendini, hem bizleri,
Korumayı nasılda bildin..
Kimbilir ne acılar çektin de,
Bize, hiç belli etmedin.
Çocuktum, neler yaşadığını ,
İçerinde ne fırtınalar koptuğunu,
Hiç düşünmedim, annem.
En çokta ben düşkündüm sana.
Sende bana, ufak tefeğim diye,
Ayrı bir titrerdin üzerime.
Ama hiç anlayamadım seni.
Şimdi anlıyorum,
Şimdi düşünüyorum, ne geç değil mi?
Yoksun ki artık.
Anlasam neye yarar.
Yaralarına melhem olmaya kalksam, neye yarar.
Yoksun ki annem, yoksun ki.
Bir anneler günüydü, 15 Mayıs,
Yılını hatırlamak istemiyorum.
Sen gözlerin açık,
Hayata veda ettin.
Eminim çocukların vardı
O yosun yeşili gözlerinde.
Hani gözünde hiç büyütmediğin.
Son sözünü hatırlıyorum.
Bana, ''Seni Allah'a emanet ediyorum'' demiştin.
O Yüce varlığa...
Son sözündü, anneciğim.
Sende biliyordun değil mi?
Yoksa o lafı boşuna demezdin.
Yüreğimin yanık, boynumun bükük olduğunu.
Sen biliyordun, anlamıştın yalnız kalacağımı.
Yalnız kaldım annem,
Hemde yaban ellerde, biliyor musun?
Gittiğin yeden, görüyor musun?
Annenin kaderi kızına derlermiş?
Bende, başka türlüsünü yaşıyorum işte .
Bu gurbet ellerde..
Gördün mü bak annem.
Bir yazmaya kalktım,
Nerelere gitti aklım.
Yine hatıralara daldım.
Bana da miras bıraktığın,
Koskoca bir ömürdü yaşayamadığın,
Canım anacığım,
Dilerim sana, cennetinde,
En Güzel yerleri versin, Büyük Allah'ım.
|
.jpg)
.gif)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=small}
Ekleyen: Berat ANTEPLİOĞLU 
Tarih: 13.5.2011 
İzlenme: 
Yazdır:
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(1).jpg)
