|
SİMAY’A MEKTUPLAR (1)
İki gözüm, parlayan yıldızım, tek ışığım “Simay”
Bu sana ilk mektubum ve ilk kalbimin yazısal seslenişidir. Ey! Rabbim’in güzeli, ey! Gönlümün tek prensesi eğer karşımda olsan dilim tutulur, ellerim titrer, emin ol, gözlerim kör olurdu. Güzelliğin kalbimin baş tacıdır Simay…
Sensiz kaldığımdan, sana takıldığımdan, aklımı başımdan aldığından bu yana yaşamıyorum ve ben gözlerinin esiri kalmışım Simay.
Uğur böceğim, nazlı çiçeğim, sevimlim, her şeyim ve kalbim ne olur duy! Sesimi bu aciz bir adamın kalp ağrılarının sesidir. İşitmezsen halim yağmur altında kurak çöle, yaz ortasında kışa dönerim…
Zenginim, çok zengin görürsen eğer, fakirim bir kere dönüp görmezsen eğer… Öyle yalnızım ki koca deryada bir damlanın zerresi kalmışım. Dokunsan, arasan, sorsan, az anlasan okyanusun ta kendisiyim…
İki gözüm, haram tutmayan özüm, benim tek sözüm Simay; ne olur duy! Yakarışımı ve artık dön kalbime sonra gir benden içeri ve asla çıkma benden. İnan sensiz yaşamak ölümden beter gönlüme…
Hep özlemim olarak kalacaksın…
Sevgiyle.
Murat İNCE
23 Şubat 2012
SİMAY’A MEKTUPLAR (2)
Senden gideli, doğrusu beni unutup “sen terk edeli beri” soluksuzum, umutsuzum ve çok mutsuzum Simay’ım…
İstanbul Kadıköy’deyim yalnızım ve yağmur altında sırılsıklam ve ellerim üşüyor, gözlerime hüzün çöküyor Simay… Böyle olmamalıydı siyah gülüm, ak gülüm, benim ömrüm, gönül sözlüm böyle olmamalıydı…
Yarınlar ve ben öksüz kimliğimle büyürken, bir yandan eksiliyor, bir yandan küçülüyor dahası her gün biraz daha eskiyorum sonra bohem ömrümün çoğul türküleri İstanbul’un sokaklarında yankılanıyor ve ben kâğıt, sen kalem oluyorsun, yazmıyor, çiziyorsun Simay…
Çarşamba’yı değil, İstanbul’u sel almış. Sen başka bir yârin kolunda kalmış, beni yakmış, seni yakmış ve dahası aşkımızı yok saymışsın. Türküler başımda har ve sen bir küle üflüyor, bir türlü görmüyor, sana öldüğümü bilmiyorsun Simay…
Bugün İstanbul uzun hava türküler kadar ağır yaralıyken ve bugün İstanbul garip gönlümün eşkıyası olmuşken sonra sen görmemiş, aramamış, bir kere sormamışken, ben yaşamışım ölmüşüm ne önemi var Simay?
Sessiz, sedasız ve ekmek parasız buralarda bir başımayım. Daha korkuncu olamazdı cigarasız sende yanmaktayım… Dumanım, tek kalanım, yaralı, perişan, senle yaşamaktayım ama sen yoksun ama sen anlamayanım, içimdeki tek gerçek Simay’ım sonra ölümüne sende kalanım, beni anlamadın ya ona yananım…
Murat İnce
İstanbul
29 Şubat 2012
|
.jpg)
.gif)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=small}
Ekleyen: Murat İNCE 
Tarih: 17.3.2012 
İzlenme: 
Yazdır:
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(1).jpg)
