2020 Yılı anneleri Sağlıkçı Annelerimiz. Onlar günlerdir Korona Virüs korkusuyla evlerine gidemiyor, çocuklarını kucaklayamıyorlar. Tanımadıkları çocukları, anneleri tedavi etmeye çalışıyor, kendi çocuklarını neredeyse hiçe saymak zorunda kalıyorlar.
Anneler çocukların yaşam enerjileridir. Annesinden yaşamının en çok ihtiyaç duyduğu dönemini ayrı geçiren bir çocuk olarak bu enerjinin yokluğunu tatmışlığım var ve eksikliğinin ne denli önemli olduğuna parmak basabilirim. Anneler günü hep zor gelir bana. Yazmak daha bir zor…
Annesiz çocukları düşünüyorum hep. Aklıma O'nlar geliyor. İçim buruluyor.
Çok istemiş, çocuk sahibi olamamış anneleri düşünüyorum. İçim eziliyor.
Hele bir de çocuğunu yitirmiş anneleri düşününce yüreğim kanıyor. Öylesine yaralamış ki beni annesizlik, Anneler Günü’nde annesine hasret çocukların özlemi, iki yüzü tırtıklı kör bıçak gibi midemi oymaya devam ediyor.
Anneler günü’nü oldum, bittim sevemedim gitti. Çocuğun gelişiminde annenin nasıl önemli yapı taşı olduğunu bilirim ama anne şevkatini hatırlayamıyorum. İlkokula başladığım çağda uzak kaldığım anneme çok sonraları yakınlaşınca; O artık benim annem değil, sevgili arkadaşım olmuştu.
Evlendim. Eşimin annesi annem oldu. Özlemim duruldu. Bir erkeği paylaşmanın sancısında, anne kız olmayı başardık. Annenin toparlayıcılığını, sıcaklığını sevgili kayınvalidemde buldum. Çekirdek ailemi oluştururken, bana mükemmel bir örnek oldu.
Şükür, günü geldi, anne oldum. İyi anne olmak içinde elimden geleni yaptım. Olabildim mi? Bu soruyu ancak sevgili kızım cevaplayabilir.
Erken yaşta ayakları üzerinde durma becerisi geliştirmek zorunda olan ben, farklı bir anne olduğumu sanıyorum. Köşeleri olan ama esnek hareketlerle hayata çalım atabilen, Allah’tan başka kimseden korkusu olmayan, kolay pes etmeyen, aklına koyduğunu yapan bir kadınım.
Boynum kalın, kendi işimi kendim görmeyi bilirim. Yüreğim kocaman. Kollarım açık. Sevgiyle kucaklamayı, şevkatle sarmalamayı bilirim. Yaşamın benden esirgediklerini, bulamadıklarımı içimdeki duygu bahçesinde yeşerttim. Rengarenk, değişik kokularda sevgiler yapıp, dağıttım.
Üretmeyi seven, ailesine bağlı, kuralları olan, yumuşak başlı görünen ama içimdeki fırtınaları yağmurlarla bastırarak hayatın üstesinden gelen bir anneyim.
Kızımla arkadaş olmayı seçtim. Biz O'nunla beraber büyüdük. İkimiz de hatalar yaptık. Sonrasında süratle tamir edip, yolumuza devam ettik. Bildikki et tırnaktan ayrılmaz. Birbirimize karşı hep açık olduk, güven duyduk. Saygı, sevginin önünde geldi ilişkilerimizde. Hayatın travmaları bizi savururken, birbirimize sıkıca tutunduk.
Gün geldi kızımın da bir oğlu oldu. Anneliği tattı. Biliyorum ki artık O beni daha da iyi anlıyor. Çünkü anne olmadan anneler anlaşılamıyor.
Bu yıl özel günler yaşıyoruz. Can sağlığın hediye alıp vermenin önüne geçtiği günler. İlk defa annelerin elleri öpülemeyecek. Anneler Günü uzaktan, görüntülü aramalarla kutlanacak. Sevgimizi kucaklaşmadan göstereceğiz. Hediyeler ikinci planda kaldı. Analarımızın, babalarımızın canlarının sağ olması en büyük değer olacak. Sevgiler, saygılar,özlemler bakışlarda, kelimelerde yer bulacak. Yaşam güvencesi önce evlatları sonra kendileri için, 2020 Anneler gününde en değerli hediye oldu.
Yaşadığımız günlerin tamamı biz annelere aitken, dağ gibi yüreğimizi tek güne sığdırmanın mümkün olmadığını tüm anneler biliyoruz.
Bir de Sağlık sektöründe çalışan anneler var ki; 2020 Yılı Anneleri benim için Sağlıkçı Annelerimiz… Onlar günlerdir Korona Virüs korkusuyla evlerine gidemiyor, çocuklarını kucaklayamıyorlar. Kendilerine minnet borcumuz var.
Doğurmuş, doğurmamış, doğuramamış, doğurduğunu bağrına basmış, doğurduğunu bağrına basamamış, doğurmadığını bağrına basmış, annelik vicdanıyla yaşamlara değmiş; anne olan, anne olmak isteyen, anne olamayan, vicdanında annelik olan; evladına doyamayan, onlar için yüreği yanmakta olan, evladına hasret; kocaman sevgi dolu yürekleriyle çocuklarını koşulsuz kucaklayan annelere selam olsun.
|