Bu sorulur mu?
Elbette bayramlaşacağız! İtirazlarını duyar gibiyim.
Bizim kültürümüzde bayramlar; Büyüklerin ziyaret edildiği, elleri öpülerek hatırlarının sorulduğu, var olan kırgınlıkların giderildiği çok özel ve güzel günlerdir. Sevdiğimiz ama her zaman görüşme şansımızın olmadığı kişilerle buluştuğumuz anlardır. Genellikle özlem giderir, mutlu oluruz…
Her insan mutlu mudur bayramlarda?
Hiç sanmıyorum!
Kimsesiz, unutulmuş, yakınları tarafından bir kenara itilmiş bir sürü insanımız… Bayram günlerinde yoksunluklarını daha bir derinden hissetmektedirler. Büyük kentlerin bizleri yabancılaştırması, ulaşım güçlükleri bireyleri yalnızlığa iten en önemli etkenlerden biridir. Ekonomik şartların dar gelirli insanlarımızı ne derce zorladığını, bir çok ailenin açlık sınırında yada açlık sınırının altında yaşadığını düşünürsek… Nasıl bayramlaşsın bu insanlar?
Bayramın özellikle Kurban Bayramının önemi burada ortaya çıkmaktadır… Kurban kesmek, kan akıtmak için değil, ihtiyaç sahipleri ile kurban etini paylaşarak, bir gün bile olsa onlara destek olarak yüzlerini güldürebilmektir.
Her insanı mutlu etmemiz mümkün olmasa da, ulaşabildiğimiz insanları mutlu etmek, bayramda yüzlerini güldürebilmek için bir şeyler yapalım…
Bizi gördüğünde mutlu olacağını düşündüğümüz, aile büyüklerimiz, arkadaşlarımız, akrabalarımız, komşularımız ile vakit geçirmeden bayramlaşalım… Ziyaretlerine gidelim…
Mümkün olursa; Huzur evlerinden, çocuk bakım evlerinden başlayalım. Hepimiz biliyoruz ki; bu tür merkezlerde maddi her ihtiyaçları karşılansa da, ilgi ve sevgiye olan ihtiyaçları karşılanamamaktadır. Her zaman bu tür ziyaretleri yapacak zamanımız olmasa da, hiç değilse bayram gibi özel günlerde yapmaya çalışalım diyorum…
Çocuklar için bayramlar; büyüklerden hediyeler ve harçlıklar aldıkları en güzel günlerdir. Onları küçük hediyelerle sevindirmeyi de ihmal etmeyelim. Geleceğin büyükleri onlar olacaklar, bu yaşadıklarını ileri ki yaşamlarında devam ettireceklerdir.
Yaşlılarımıza özel bir ilgi göstermeliyiz, çünkü hepimiz bir gün elbette yaşlı olacağız… Yaşlılarımızın bizlerden tek beklediği, ilgi, aranıp hatırlarının sorulması… Unutulmadıklarının kendilerine hatırlatılması… Topluma hizmet etmiş, evlatlar yetiştirmiş ve bu gün yaşlanıp köşelerine çekilmiş bu güzel insanlarımızın elleri öpülsün, bu ilgiyi hak ettiklerini düşünüyorum. Güzel geleneklerimize gücümüz yettiğince sahip çıkalım…
Ne dersiniz?
Bayramları tatil olarak görmeden, bir kez daha düşünerek, toplumsal huzur ve barışımız için!
Bayramlaşalım!
|