Beni Kör Kuyularda Merdivensiz Bıraktın…..
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın….
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı…
Beni sensiz bıraktın, beni bensiz bıraktın…
Besteci ve müzik adamı Münir Nurettin Selçuk’un dağarcığımıza sonsuz lezzetler katan eserinde Ümit Yaşar Oğuzcan bu dizelerle bizlere ulaşmaya çalışmış.
Son günlerin getirmiş olduğu yoğunluk ve heyecan nedeniyle biraz dengelenmemiz ve neşe ortamına girebilmemiz için tekrar yapılanmanın,
Sanatla ruhu tedavi etmenin bir aşamasına geri gelmemizin gerekli olduğunu hissettim.
Gelişimin ve dönüşümün olması için bireylerin ortak bir bilinçle ve duyarlılıkla davranması gerektiği,
Ayrıca merak unsurundan çıkıp hayata gerçek manasını verebilmek için her anını dolu dolu ve kararlı davranış biçimiyle yapılandırması gerektiği,
Ve bütün bunlar içinde bir süreç olan bu günleri yaşadığımız bir şekilde açığa çıkmıştır.
Davaların ortasında sadece insanın ve bilincin yargılandığını da unutmamamız gerektiği bir tokat gibi suratımıza çarpmıştır…
Anlayışın ve çağın getirdiği üstüne üstlük insanın incittiği ve incindiği bu ortamda keyifli nefes alabilmek biraz zorlaştı gibi.
Bu acı ve safrayla dolu yürek bir yerlerde aydınlanmanın sancısını ve uğultusunu çekiyor.
Göz bebeklerime gelince görmeden yargıladığı için sadece bakıyor aslında görmüyor.
Hataların ve buhranların ışığında bir el gibi birbirini arayan insan …
Neydik , nereden geldik nereye gittik ve kaybolduk…
Öyleyse elimizden geldiğince ışığın bizi bulabilmesi için onun olduğu ortamlarda ve yerlerde olalım.
Şair demiş ki bir renk seç ve o rengin sana kattığı duyguları ve mutluluğu hisset.
Her gününüz renkli ve şiir tadında olunca sevgisizliğe ve mutsuzluğa yer kalmamış olur.
Hayatın hepimize iyilik ve barış getirmesi dileklerimle…
Sevgi dolu günler dilerim…
|