Dünyaya geldiğimiz andan itibaren korku ile tanışırız, korkularımız bizimle birlikte
büyür. Yüksek sesden , karanlıktan, yüksekten, yalnızlıktan, kapalı mekanlarda
kalmakdan gibi sıralayabiliriz. Tüm bu korkuların yetiştirilmemiz sırasında aldığımız
eğitimde ortaya çıkan hatalardan beslendiğini biliriz ve korkularımızla yüzleşerek,
kurtulabiliriz.
Sevgi dünyanın en güzel duygusudur, canlıları yaşama bağlar...
Sevgiden de korkulduğunu öğrendiğimde şaşırmadım desem yalan olur.
Siz okuyucularıma sormak istiyorum, sevmekten ve sevilmekten neden, niçin korkulur?
Tüm canlılar için sevilmek ve sevmek vaz geçilemez bir duygudur... Öyle ise
niye korkarız sevmekten? Niye korkarız sevilmekten? Bu soruları defalarca
soruyorum kendime ve çevremdekilere, çok değişik yanıtlar alıyorum. Anladım ki
korkulan sevgi değil, sevmek sevilmek değil ! Korktuğumuz sevip de karşılığını
bulamamak. Sevdiğimizi kaybetmek... Korkularımız duygularımızın önüne çekilmiş
bir set gibi bizi esir alabilmekte, hayatı bize zehir edebilmektedir. Yaşamaya korkuyor
ve yaşamıyoruz gönlümüzce...
Oysa sevmeden ve sevilmeden yaşamak, çorak topraklarda çiçek yetiştirmeye
çalışmaktır... Sevmek cesaret ister, emek ister, yüreklerimizi çölleştirmeden
korkularımızdan arınıp sevgiler filizlendirelim...İçimizde ki sevginin gücünü görelim.
Aslında anlatmak istediğim, korkularımıza rağmen içimizde ki sevginin gücü. öylesine
bir güçtür ki bu biz ne kadar engellemeye, bastırmaya çalışsak da o kabına sığamaz
ve dışarı çıkmanın bir yolunu bulur. Sevgiyi yok sayamazsınız. Hangimiz sevgisiz
yaşayabiliriz? İnsanların ifade etmeseler bile çılgınca istedikleri şey sevmek ve
sevilmektir.
Bazen sevmek yetmez sevilmek için, seversiniz ama sevdiğiniz bu sevginin gücünden
korkar ve kaçar sizden... Uzaklaşır, araya mesafeler ve uzun yıllar girer... Siz yine de
sevmeye devam edersiniz, umutla ve cesaretle. Öyle bir an geliyor ki yoruluyorsunuz
bu karşılıksız sevgiden. Yorgun ve umutlarınız kırılmış vazgeçiyorsunuz sevdiğinizi
kovalamaktan yaşam devam ediyor…
.Ben diyorum ki; Cesaretle yaşamımıza kaldığımız yerden devam etmeliyiz,
sevgiden korkanlar, sevginin gücünden korkanlar korkmaya devam etsinler
ama sevgiye inananlar cesur olmalıyız.
Ayağımız takılsa da, düşsek de, sevgide kaybetsek de ayağa kalkmalı ve sevmeli ve sevilmeliyiz...
Yaşadığımız hayattan zevk almak ancak sevdiklerimizle birlikte bizleri mutlu edecektir.
Tüm korkuları sevgi ile yenelim, sevelim, sevilelim...
|