Sevmeyi seviyorum.
Önce kendimi sevmeyi, yaşadığım dünyamı, dünyamın içinde ki otunu çöpünü seviyorum.
Doğayı, hayvanları, ben gibi dünya sürgünlerini seviyorum.
İçten kahkahalarımla gülmeyi, her daim tebessüm etmeyi, öz verili bağışlayıcı, hoş görülü olmayı seviyorum.
Barışı, umutları, hayal kurmayı, rüyalarımı, gecenin karanlığını ve sabahın çimenlere düşen cemrelerini seviyorum.
Çocuklarımı, onların meyvelerini seviyorum.
Gök gürültülerinden şimşeklerden korkuyor olsamda sağnak yağışı, yağmurda ıslanmayı, geceden sabaha yağan kar’ın sabah beyaz çarşaf gibi yer yüzüne serilişini seviyorum.
Sağlıklı olmamı, hayat mücadelemi, gücümü metanetimi cesurlu luğumu seviyorum
Seviyorum da seviyorum.
Sevenleri seviyorum.
Beni var eden, nimetlerinden esirgemeyen, bana sevmek için bir yürek bahşeden Allahımı seviyorum.
Açıkçası sevgiyi seviyorum.
Sevelim sevilelim, bundan daha güzel ne var?
Benim için ve sevmeyi bilenler için her gün sevme, sevilme ve sevgililer günü.
Benim sevgilim de beni hayata yaşama bağlayan, dur durak bilmeksizin çalışan kalbim dir.
Sevgilerimle..
|