Değerli okurlarımız;
Sizlere buradan çok önemli açıklamalarda bulunmak için yazıyorum.
Aslında bunları hepimiz biliyoruz.
Lütfen,
KESİNLİKLE EVDEN DISARI ÇIKMAYINIZ.
SEVDİKLERİNİZİ ve onların sevdiklerini düşünüyorsanız;
Lütfen,
KESINLIKLE EVDEN DIŞARI ÇIKMAYINIZ.
Bu virus çok kolay bulaşabilen ve çok kolay önlemlerle uzak duracağımız bir virus.
Temas la bulaşıyor, sabun kaygan olduğu için de, bulaşırsa ellerimizi sık sık yıkayarak ondan uzaklaşabiliyoruz. Toplumca teması kesersek bu virus bize bulaşamaz.
Ayrıca; bu virüsle mücadele edip de kurtulan insanları da basından izleyerek gördük. Sars Covit 19 için kesinlikle "tamamen ölümcül bir virus" diyemem.
Ancak; bu virus, bağışıklık sistemi düşük olan, kronik hastalığı olan ve yaşı ilerlemiş insanlarda ölümcül hal yaratıyor.
Biz, bu dediğim rahatsızlıkları olan ve ileri yaşta olan insanlarla birlikte yaşıyoruz. Hepimizin büyükleri var. Annemiz, babamız, dedemiz, ninemiz var. Ayrıca, kabul etmek gerekirse, sigara ve alkol kullanan bir toplumuz.
Bu arada çeşitli hastalıklara sahip olan bir topluma sahibiz. Toplumdaki insanlarımızın çoğunun kronik hastalıkları var. Çoğu ınsanımız kanserle mücadele etmekte ve kanserden dolayı büyük kayıplarımızın olduğu da bir gercek.
Bu durumda olan bir toplum olarak; dünya üzerinde hızla ilerleyen bu virusle nasıl mücadele edebiliriz?
Bu virus dünya ülkelerinden en son bizde görüldü ve onlardan daha kısa sürede yuksek hasta sayısına ulaştık. Çünkü bu virusu; biz birbirimize bulaştırıyoruz.
Virus yayılmıyor, biz onu yayıyoruz.
Virus yürüyemez, biz dolaşarak virusu yayıyoruz.
EVDE OTURMALIYIZ.
Biraz kendimden bahsedeyim sizlere.
Biz; çekirdek aile olarak evde oturuyoruz. Asansöre binmiyoruz, evden dışarı çıkmıyoruz. Yürüyüşlerimizi evde yapiyoruz. Alış verişi; maske ve eldiven takarak görev yapan apartman görevlimizle hallediyoruz. Dışardan gelen malzemeleri elimizden geldiğince sirkeyle, çamaşır suyuyla steril hale getiriyoruz. İlaçlarımızı sağlık ocağına yazdırıyoruz. Eczaneyi arıyoruz, eczane personeli korunaklı olarak gelip bize bırakıyor.
Ben, bir türlü derleyemediğim şiir kitabımla mesgulum. Arada ud hocamdan öğrendiğim şeylerle ud çalmağa çalışıyorum. Yeğenim bize Fransizca öğretiyor. Yemek, çay, kahve, bol bol su, tv ve uykuyla zaman geçiriyoruz. Yakınlarımızla telefonla görüşüyoruz. Kendimizi koruyarak virus kapmamağa çalışıyoruz. Çünkü bu başımıza gelirse çok büyük bir sıkıntı ve acı çekeceğimizi, ölümle sonuçlanabilecek bir durumla karşılaşabileceğimizi biliyoruz. Genç değiliz. Hastalıklarımız var, bağışıklık sistemimiz kuvvetli mi bilmiyoruz.
Herkes bizim gibi olmayabilir. Çalışmak zorunda olanlar olabilir. Hergün evden dışarı çıkıp başkalariyle temas etmek zorunda olanlar olabilir. Bir isyeri sahibi olup da, işyerini kapatmak zorunda kalan, parasal zorluklarda olan ınsanlarımız olabilir. Hayat mücadelesinde bir de bu Sars Covit 19 'la mücadele etmek durumunda kalanlar olabilir. Herkes kendi durumuna göre tedbirler alıp, evde kalmalı. Bu virus dünyayı terkedene kadar...
N'olursa olsun herşeyi bir yana bırakalım lütfen. Aklımızın bile yetmediği BÜYÜK BIR FELAKETİN ICINDEYIZ.
LÜTFEN BUNU ANLAYALIM..
Eğer bu virus bize bulaşırsa HER ŞEY BOŞ.
SAHIP OLDUĞUMUZ ŞEYLERLE YETINELIM..
YOKSA ÖLECEĞİZ.
LÜTFEN SEVDIKLERIMIZ ICIN; YAŞAMAK IÇIN...
EVDE KALALIM.
Sevgiyle..sağlıkla..
|