Bugün yazı yok diyecektim ama alışkanlıklarım, paylaşım duygularım halime bırakmadı.
Neden yazmayacaktım?
Valla keyfimden.
Çünkü bazı yörelerde 65 yaş ve üstü yurttaşlara sokağa çıkma izini verildi.
Ben de bırakın 65 yaşını, 75 yaşı üstü olduğumdan dolayı biraz keyiflendim.
Yani özgürce sokağa çıkabileceğim.
Ancak bulunduğum yerde sokak yok, sahil var.
Bol oksijen, bol iyot derin derin soluk alacağım.
Bir yıllık tutsaklığın ardından özgürlüğün tadını çıkaracağım.
Nasıl bir kural uyguladılarsa tümüne uyduk.
Hem de uymayanları göre göre.
Bu coronavirüs salgını öyle kolayına yaygınlaşmadı.
Kural tanımazlık, cehalet, bize bir şey olma kolaycılığı ve en önemlisi de denetimsizlik, bu ölümcül virüsün can almasını sürdürdü.
Haberlerde, maske takmayan kural tanımazları uyaranların başına gelenleri de üzülerek izledik.
Denetimin de gördüğüne para cezası yazmak olarak uygulandığına tanık olduk.
Haddim olmayarak okulların açılmaması düşüncesindeydim ama yetkili ve etkililerimiz ayni düşüncede değildi.
Ben, çocuklarımız, gençlerimiz yaşamlarını yitireceklerine, eğitimlerinin bir yılını yitirsinler diye düşündüğüm için istemedim okulların açılmasını.
Olmadı.
Bakalım ne zaman geri kapatacaklar?
Çünkü bir yıl içinde birkaç kez aç – kapa yaşadı öğrenciler.
Plansızlık desem ayıp olur mu bilmiyorum ama plansızlık olduğunu da demeden geçemiyorum.
Bu rahatlığın sonucunda doğacak bazı olumsuzlukları yakın zamanda göreceğiz gibi geliyor bana.
Dilerim yanılıyor olurum…
|