2021 yılı zor geçti.
Yeni girdiğimiz 2022 yılının da pek kolay geçmeyeceği ilk günden belli oldu.
Biz bin umutla yeni yıla girerken, zamlar, yeni yılla kol kola girerek hayata geçirildi.
Neşeyle, huzurla girmeyi düşündüğümüz yeni yıl, bize eli kolu zamlarla dolu geliverdi.
Bu arada “yılın ilk bebeği”, “yılın ilk evliliği”, “yılın ilk cinayeti”, “yılın ilk trafik kazası” gibi haberler verilmeye başlandı.
Ne yapacağız?
Yapacak bir şeyimiz yok.
Katlanacağız.
Katlanmasına katlanırız da nereye kadar diye sormayalım mı?
3 günü geçti, önümüzde 362 gün var.
Nasıl geçeceğini ilk günden belli eden yeni bir yıl.
Doğalgaz bulundu, petrol bulundu muştuları veriliyor ama fos çıktığı bunlara yapılan zamlardan hemen belli oluyor.
Bu yıl da elektrik, doğalgaz, petrol ürünleri gibi zorunlu kullanım araçları, tarihin çöplüğüne süpürdüğümüz 2021den daha fazla el yakacak.
Geçmediğimiz köprülere, uçmadığımız havaalanlarına, girmediğimiz tünellere para ödememiz cabası.
X
Emekli, maaşına zam bekliyor.
Yüzde yüz zam yapılsa bile, iğneden ipliğe, vergilerden harçlara yapılan zamların altından kalkamayacak, yine ezilecek.
Piyasaya hakim olmadan, memura, işçiye, emekliye yapılan zam yüzde kaç olursa olsun yeterli olmayacak gibi görünüyor.
Gibisi fazla oldu galiba.
Kesinlikle yeterli olmayacak desek daha doğru olur.
2022 yılının ilk yazısının böyle karamsar olmasını istemezdim ancak ne yapalım ki durum böyle.
Yeni bir yılda huzur ve refah içinde yaşamayı kim istemez.
Sonuç olarak 2022, geride bıraktığımız 2021 yılından daha ağır, hem de çok ağır geçeceğe benziyor.
Bu cennet ülkenin güzel insanları bunları hak etti mi?
Etmedi ancak kendi etti kendi buldu demek daha doğru olur.
Herkesin gönlünce bir yıl geçirmesini dileyeceğim ama kimsenin gönlünce bir yıl geçiremeyeceğini de biliyorum.
Her şeye karşın yine de huzurlu, sağlıklı, mutlu ve umutlu bir yıl diliyorum…
|