|
70 yaşıma ramak kalmışken “normal” bir ülkede yaşamadığımızı, yeni yeni normalleşmeye doğru gittiğimizi öğrenmiş oldum.
Yaşım epey ilerlediğinden olsa gerek, bu “normalleşmenin” neden bu kadar geç kaldığına da hayıflandım.
Etkili ve yetkili ağızlardan duyuyoruz ki;
Şimdiye dek demokrasi demokrasi diye bizi uyutmuşlar.
Daha yeni yeni demokratikleşiyormuşuz.
Ve bu demokratikleşmenin sonucu olarak da “normalleşiyormuşuz…”
Demek ki şimdiye kadar anormal bir düzende ve demokrasiye sırtımızı dönerek yaşamışız da haberimiz yokmuş.
Birkaç örnekle yazımızı sürdürelim;
Normalleşememiş bir ülkede yaşadığımız için olsa gerek, şimdiye dek hiçbir seçimde CHP’ye oy verdiğini sanmadığım Mehmet Haberal, bugün CHP milletvekili.
Normalleşiyoruz.
Yüksek Askeri Şura öncesi hiçbir genelkurmay başkanı, hiçbir kuvvet komutanı görevinden istifa etmemişti.
Günümüzde normalleşme sürecine girdiğimizden olsa gerek, YAŞ toplantısına 2 gün kala bir genelkurmay başkanı ve 3 kuvvet komutanı istifa edebiliyor.
Demek ki normalleşiyoruz.
Eskiden herkes evine ekmek götürebildiğinden, ramazan aylarında iftar çadırları kurulmazdı.
Bu da normal değilmiş demek ki.
Günümüzde eş – dost – ahbap - genç – yaşlı – kadın – erkek – çocuk kurulan iftar çadırlarına doluşup birlik ve beraberlik içinde oruçlarını açıyorlar.
Bir gazetemiz de normalleştiğimizin farkında olmadığından “Garibana Bir Ay Bayram” diye haberi manşetten veriyor.
Bakın nasıl normalleşiyoruz…
Ülke olarak demokratikleşip normalleşme sürecine girdiğimizden, artık her şey bize normal gelmeye başladı.
Ne çelişki görüyoruz ne sahtecilik, ne yoksulluk, ne yolsuzluk…
Demokratikleşerek normalleşmenin yararlarını ilerde daha iyi idrak edeceğiz.
Şimdi kimse pek bir şey anlamıyor ama ilerisi çok çok aydınlık olacak.
Demokratikleşerek normalleşmeyi bazı münafıklar içlerine sindiremese de yarın onlar da mutlu ve müreffeh biçimde normalleşerek yaşadıklarının farkına varınca, devlet büyüklerine hak verecekler ve dua edecekler.
Üzüldüğüm noktaya gelirsem;
Başta da söylediğim gibi 70 yaşıma merdiven dayamışken, bugüne kadar demokratikleşememiş, dolayısıyla normalleşememiş bir dönemde yaşadığım için üzgünüm.
Keşke daha önceleri demokratikleşerek normalleşseydik.
Neyse ki “ömrümüzün son demi” nde de olsa anormallikten uzaklaşıp normalleştiğimiz günleri de göreceğiz.
Ömrümüz vefa ederse…
|
.jpg)
.gif)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=small}
Ekleyen: Hüseyin TOPRAK 
Tarih: 4.8.2011 
İzlenme: 
Yazdır:
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(1).jpg)
