Hayatımda çoğu şeyi ertelenmiş olarak yaşadım. İlkokulu bitirdikten 3 yıl sonra ortaokula başlamam gibi... Liseyi bitirip Üniversite sonuçlarını beklemeden evlenip, kazandığım Güzel Sanatlar bölümüne devam etmediğim gibi... İki evlada sahip olduktan sonra tekrar girdiğim sınav sonucu, öğretmen olmam gibi...
Resmi, edebiyatı çok sevmeme rağmen, ev ve çalışma hayatımdaki yoğunluktan dolayı bu hobilerime zaman ayıramayıp, emeklilik dönemimde bunlarla buluşmam gibi...
Ertelenmiş ya da gecikmeli olarak ta olsa, yaşamımdaki bu basamakları yorulmadan, şikayet etmeden, büyük keyifle adımladım. Kişinin hedefinden asla vazgeçmemesi, çoğu zorlukları daha kolay aşmasına ve yarınlardaki beklentisiz boşluğa düşmesini engelliyor..
Emeklilik, çoğu insan da yaşanan yorucu yılların ardından artık ayaklarını uzatıp televizyon izleme, gazete okuma dönemidir. Sanırım ben; yoğunluk içinde geçen çalışma hayatımda kendimi yorgun hissetmedim ki, küçük küçük karaladığım şiirlerime döndüm ama çevrem tarafından yadırgandım.
.
Tekrar bir adım daha attım çok sevdiğim resme de yöneldim,yine yadırgandım ve ben köşe yazarlığı yapacağım dedim yine yadırgandım..Tüm bunlar çok sevdiğim hobilerime sarılmamı engelleyemedi.
Ümit ederim; şiirlerim, yüreğimdekileri, yüreklere aktarabilir...Ümit ederim; duygularımın renklerini, resimlerim yansıtabilir.Ümit ederim; yaşamımdan, gözlemlediğim olaylardan,bir seslenişten,bir nefesten hayat bulacak yazılarımı, siz değerli okuyucularımızla paylaştığımda okumaya değer bulunulur.
Efece Haber ailesine katılmaktan dolayı mutluluğumu dile getirirken, değerli kalemlere, değerli okurlara SAYGILARIMI SUNARIM... |