Halit Ziya Uşaklıgil, yazdığı romanın bu kadar mıncıklanıp “orta malı” olacağını bilseydi yazmaktan vazgeçerdi.
Dizinin bitiminde Bihter ölünce toplumsal travma yaşadık.
Ülkemizin her yerinde, hemen hemen her evde en az bir kişi ağladı.
Bihter’in yaptığını bitişik komşumuzda görsek :
“Gebersin fahişe” der, intizarları peş peşe sıralarız.
Bihter başka.
Kadın güzel.
Amcasının karısını yatağa atan Behlül yakışıklı.
Yazlıklar, kışlıklar, arabalar ve bol para.
Bihter öldü.
Halkımız da en doğudan en batıya, en güneyden en kuzeye salya sümük ağladı.
Birinin ölümünde zil takıp oynanmaz.
Ağlayanlara da sözümüz yok…
Ağlamak insanca ve insana yakışır bir duygudur
Gerçekle ilgisi bulunmayan rol gereği bir ölüme toplu ağlama seansı düzenleyenlerin şehit cenazelerindeki tutumlarını merak ediyorum.
Şemdinli’de şehit olan Konya’lı bir askerin ailesi oğullarının bayrağa sarılı tabutuna sarılırken ağlamaktan boğuluyor.
20 yıl emek vererek büyütülüp askere gönderilen oğulun teninin sıcaklığını, sesini, gözlerindeki ışığı bir daha görememek kelimelerle anlatılamaz.
Anne- babanın çocuklarının yerine ölmek istedikleri o an dökülen göz yaşları birer kor ateştir.
Televizyon ekranlarında o anlar gösterilirken, Konyalı aileyle birlikte, Edirne, Tekirdağ, Kırklareli, İstanbul, Bursa, İzmir, Mersin, Rize, Zonguldak, Kırşehir, Ankara’da, kısacası tüm Türkiye’de anneler, babalar göz yaşı döküyorlarsa, o şehidi kendi çocukları gibi benimsiyorlarsa Bihter için döktükleri yaşlar da helal olsun.
Şehit tabutları ikişer üçer geliyorlar.
Bazen 10’dan fazla geldiği oluyor.
Bugüne kadar çevremde yaşayanlar içinde şehitler için göz yaşı döken tek kişiye rastlamadım.
Tühh tühhh, vah vahhhhhhhh.
“Şimdi bu çocuğun ailesi ne kadar üzülüyordur” gibi yapaylıkların dışında o acıyı içinde hissedene de rastlamadım.
Bizlerin huzuru için, yurtlarının bölünmemesi için ölen askerlerin ailelerini acılarında yalnız bırakıyoruz.
Yalnız ağlıyorlar.
Yalnız yas tutuyorlar.
Arada “ne kadar tazminat aldınız” diye soran densizler, acılarını katlıyor.
Acılar şehidin yaşadığı köyün veya mahallenin sınırlarını aşmıyor.
Şehitler, bu milletin şehitleri ama sadece aileleri ve köylüleri ağlıyor.
Televizyon dizisinde rol gereği ölen Bihter için neredeyse Türkiye ağladı.
Şehitler kanlarını bize helal ediyorlar mıdır?
|