Bir seneyi daha devirdik. Devirdik de ne oldu ? Ne kişisel olarak ne de toplumsal, pek mutlu ve huzurlu olamadık. Yeni senede mutlu olacağımıza umudumuz var mı? Çoğumuzda umudun bittiğinin farkındayım.
Her kesimde farklı sıkıntı. Sıkıntının ilk sırasında ekonomi, ona bağlı olarak geçim sıkıntısı hem öyle bir sıkıntı ki altından kalkmak şimdilik pek mümkün gözükmüyor. Hatta marketleri gezerken gözlerimiz dahada açılmaya başlıyacak.
Esnaf çaresiz, mal satamadığı için alıcı da çaresiz alamadığı için. Belki giyecek alamasak da olur ama yiyecek alamadan durulmuyor.
2020 de kötüydü, 2021de ve 2022 de. 2023 de ne olur her şey güzelleşir mi? Keşke düzelse. Aslında 2018 de “babacığım iyi ki yaşamıyor yaşananları görmedi , yoksa kahrederdi “diye düşünmüştüm.
2022 de neler oldu derseniz ;
Hatırlarsanız belki de unuttunuz, Taksim saldırısı olmuştu. Altı kişi öldü, onlarca insan da yaralanmıştı.
Amasra’ da maden kazası önce patlama sonra yangın, Bartın’da tekrar maden kazası tekrar sönen ocaklar, babasız kalan çocuklar, evlatsız kalan anneler babalar . Acı düştüğü yeri yakar derler. Soma maden kazasından sonra herkes çok konuştu. Ne gibi önlemler alınacağı anlatıldı netice de hiç bir şey yapılmadı . Zaten bizde hep böyle olmuyor mu her kes konuşur ama hiç bir şey yapılmaz.
Daha bitmedi şu meşhur İsmailağa Cemaatına bağlı Hiranur Vakfı kurucusunun altı yaşındaki çocuğunu evlendirmesi ve cinsel tacize uğraması hepimizi üzdü. Suçluların yargı önünde hesap verecek olmaları biraz da olsa içimizi rahalattı.
Gençlerin KPSS sınavlarının iptal edilmesi , bu arada işsizliğin tavan yapması da gençlerin yeşeren umutlarının sönmesine neden oldu.
Bu sene içinde hastaları tarafından dövülen doktorlar, istediği şarkıyı söylemedi diye öldürülen sanatçılar, yine öldürülen avukatlar.
Hastaneler ve ilaçlar dersiniz bu sene ulaşılamayanlar arasına girdiler. Devlet ve üniversite hastanelerinin, şehir hastanelerine çevrilmesinden sonra doktorlara ulaşmakta zorlaştı. İnanın insanlar bu konuda öylesine dramlar yaşıyorlar ki olaylara şahit olsanız kahredersiniz.
İstismara uğrayan, hatta öldürülen çocuklar, kocaları tarafından dayak atılan hayatlarına son verilen kadınlar. Benim hatırladıklarım bunlar bizler biraz çabuk unuttuğumuz için sizlere de hatırlatmak istedim.
Şimdi yeni bir seneye giriyoruz. Bizlere neler getirecek bilmiyorum. Umudum, düşlerimizin yeşermesi ve 2022 yılını aramamak.
Sevgiyle kalın.
Belma Demir Akdağ, 29.12.2022
|