Sude ben...10 yaşındayım henüz...
Geçen sene de çok heyecanlıydım 23 Nisan haftası. Yine bu yılda da aynı.
23 Nisan günü için yine hazırlıklar tamam. Nasıl yapsam? Bunu mu giysem? Saçım? Kıyafetim? Okulda tören? Vs... ( Annemi çıldırtsam da ben hazırım...)
Okulumuzda büyük bir törenle, coşkuyla kutluyoruz biz. Ama annem son günlerde sürekli aynı şeyleri anlatıp duruyor. Bizim zamanımızda şöyleydi, böyleydi... Bizim çocukluğumuz böyle geçti, şöyle geçti... ( Annem de çocukluğunu özledi herhalde) Çocuklar için eskiden sokaklarda bu kadar tehlikeler ve kötü insanlar yokmuş... Çocuklara zarar gelmesin diye tanıdık tanımadık korur kollarmış. Bahçelerde, mahallelerde oynarlarmış sabahtan akşama kadar. Daha birçok farklı şey...
Devir değişti, zamane çocuklar farklı diyor sürekli...Bir de dedi ki 23 Nisan ile ilgili; dünya çocuklarının katıldığı gösterileri izlemek için televizyonun başından ayrılmazmış.
Stadyumlarda bütün çocukların katıldığı gösteriler olurmuş... Herkes izlemeye gidermiş...
Dinledikçe çok etkileniyorum ne kadar şanslıymışsın dedim. Ben sokakta ip atlamak için bile saat kaç?
Kalabalık ve araba geçmeyen biryer olsun, yalnız gidemezsin, şimdi olmaz, orası yasak, burada kızarlar...
Ülkemizde çocukların çocuk gibi yaşadığı daha güvenli, sevgi dolu, şiddetin ve fakirliğin olmadığı, barış ve özgürlük içinde nice bayramlar geçirmek en büyük isteğim.
Atatürk’ün bizlere armağan ettiği 23 Nisan Çocuk Bayramı bizim aslında ne kadar şanslı Türk Çocukları olduğumuzu gösteriyor. Kıymetini bilelim, değer verelim, kaybetmeyelim...
Bütün çocukların, çocuk gibi hissedenlerin ve annem gibi çocukluğunu özleyenlerin 23 Nisan Çocuk Bayramı kutlu olsun...
Sevgi ve Saygılarımla.
Sude Çağlar
Bahçeşehir Koleji Florya / 4-E
|