Gene terör, gene acı…
Gene bitmez tükenmez taziye dilekleri…
Gene cenazeler gene ayni ağlayış ve gene ayni soru şehit mi densin, yoksa başka şey mi?
Kim ne yaparsa yapsın, acı düştüğü yeri yakar dense de bu tür terörün insanlarımızı hedef alması hepimizi içten yaralamakta.
Nerede ne zaman nasıl karşılaşacağımız belli olmayan bu olayları yapan katillerin aramızda dolaşmaları, bizlerin korku duvarlarımızı daha da küçültmek zorunda bırakmaktadır.
Amaç, bizleri korkutmak, tedirgin etmek, terör örgütlerinden korkuyor muyuz?Korkmuyoruz.
Terör genç yaşlı çocuk ayrımı yapmıyor.
Terör orada olmaktan başka hiçbir suçu olmayan, insanları öldürüyor.
Masum insanları katletmek caniliktir.
Korkaklıktır.
Toplum sağlığını bozmaya çalıştıklarını sanan terör örgütleri bilmiyorlar ki bizler bu tür olaylarda kenetleniriz.
Dahagüçlü biraya geliriz. Gelmeliyiz de.
Her kesim üstüne düşen görevi yapmalıdır. Bizler terör örgütü kurbanı olacak bir devlet değiliz.
Aydınlar nerede, ya liderler? Böylesine sessiz durmaları, teröre karşı tek yürek olamamaları, yaşam hakkı elinden alınan insanları sadece taziye ile geçiştirmelerini kabullenemiyorum.
Her seferinde “Açın cennetin kapılarını şehitlerimiz geliyor” mu ? demeliyiz.
Öylesine yaşarken, hayalleri, yapacak işleri bitmemişken, farklı hayatların insanları bir terör örgütünün canice saldırısıyla ayni kaderin bir anda ortağı oluyorlar.
Terör olayları ilk defa farklı şehirlerde görülmeye başladı. İlk defa sivil halkı hedef almaya başladı, öyleyse acilen bir şeyler yapılması gerekiyor.
Sevgiyle kalın…
Belma Demir Akdağ, 14.3.2016
|