Hoyratça bir eşya gibi kullanılan, hem de bencilce hiç acımadan kullanılan, kullanırken onun yaşlandığının farkına varılamayan anneler…
Yaşlanınca tüm gizemini kaybeden hele hiç geliri de yoksa bir hırkayla kapı önüne bırakılan anneler.
Huzur evlerine bırakılıp da bir daha sorulmayan, özlemle evlat yolu gözleyen anneler.
İnsanların hep ikinci sınıf gördüğü, itilip kakılan anneler.
Kocaları tarafından yok yere öldüresiye dövülen, anneler.
Kocanın kafası kızınca oracıkta hunharca öldürülen anneler.
Çocuklarını yetiştirip meslek sahibi yapmış, ancak onların utanç kaynağı olarak düşünülen anneler.
Oğlunu askere yollamış, özlemle yol gözleyen anneler.
Evlat hasreti ile dağlanmış kalpleri ve gözyaşları hiç bitmeyen şehit anneleri.
Çocuğuna doyamadan yüreğinde evladının özlemiyle aramızdan ayrılmış tüm anneler.
“Annelik zor zanaat” derim hep tüm zorluklara rağmen görevinizi yerine getirmeye çalışanlarsınız. Hepinizi saygı ile anıyorum.
Can Yücelin o çok sevdiğim dizeleri sizler için, kızlarım için ve sevgili annem için yazmak istedim. Umarım sizlerde beğenirsiniz.
“Analık nedir Annem?” derdim de anacığıma; “Ben ol da bil” derdi Mevlana’ca…
Ben ol da bil!
“Sen” oldum annem bak!
“Sen” oldum ve bildim neymiş bu işin yürekçesi…
Hani “Köpekler bile “ana” olmasın” derdin ya hep, o ıstıraplı yüreğinle, o engin şefkatinle...
Anlamazdık o zaman biz zamaneler.
“Zor kızım, çok zor analık” derdin ardından derin bir iç çekişle.
Zormuş anam…
Ana olmak “Hiç” ken “Hep” olmakmış meğer. Çoğalmakmış durmadan...
Dünyaya meydan okumak, mazi ve istikbâli sırtlamak, pervâsız bir gözü karalıkmış.
Zormuş Annem... Olduk, gördük, bildik bak...
Ana olmak meğer Kor ateşlerde üşümesi, kara kışlarda buz kesmesiymiş yüreğin...
Hep; “Ben!” derken,
Artık; “O”, “İllâ O!” demesiymiş...
Hiç varmayacağı kapıları çalması, hiç ederek ömrünü, adanmasıymış.
Hiç kızmaması yüreğin, almayı hiç düşünmeden hep vermesiymiş.
Hep sarıp-sarmalaması, hiç hesap sormadan, hep dost hep yâr olmasıymış...
Zormuş Anam...
Meğer ölümüne bir kara sevdaymış analık…
Olduk, gördük, bildik bak…
Kutlu olsun…
|