|
İnsanlar sürekli soruyorlar sen kimsin, nerelisin. Yanıtlamıyorum. Bir yere ait değilim çünkü. Dünyalıyım.!!! Hiç bir toprak parçasına ait değilim.
Gençliğimden bu güne; bir toprak parçasına sahip olmak değil, hayatı dolu, dolu yaşamak çekti dikkatimi.
Yıllarca ev sahibi bile olmak istemedim. Dualarım hep ; kirasını ödeyebileceğim bir ev, kimseye borçlu olamayacağım bir yaşam oldu. Biliyordum; bir dolu tapum da olsa bir tekinde oturabilecektim o evlerin. Hayatımı buna göre düzenlemedim. Vazgeçmedim, daha fazlasını alabilmek için; güzel bir sahil kasabasındaki tatilden. Vazgeçmedim, bir iki eşya almak için o akşam ki yemeğe gitmekten.
Nasıl daha fazla yer görürüm, nasıl daha fazla insan tanırım. Zihnimi nasıl daha fazla doyurabilirim. Tek derdim bu oldu. PİŞMAN DEĞİLİM HAYAT.
Çocuğumu özel okullarda okutmak yerine, devletin bana sağladığı eğitimle nasıl daha iyi kariyer edinir onu anlattım kızıma. Ve bunlarıyaparken hiçbir zaman; sadece koklamak için dahi olsa, bir saksı çiçek almasını engellemedim. Dünya kültürlerini görmesi için , yaşaması için gücümü harcamayı denedim.
Her yıl , çalışanlara ait olan tatil haklarımı son dakikasına kadar kullandım. Kredi çekip gittiğim tatiller oldu. Yemek yenecek yerlerin listesi hep zulamda idi. Ama asla kredi çekip de bir ev alayım gibi düşüncem olmadı. PİŞMAN DEĞİLİM HAYAT.
Şimdi bakıyorum çevreme. Tapuları koyacak yer bulamayacak kadar toprağı olan insanları görüyorum. Konuşuyorum. Nasıl yaptınız diyorum. Ekmeğimizden kıstık diyorlar, tatil yapamadık diyorlar. Bilmiyorlar bir sahil kasabasına bir tek geceliğine gidip , sabahlara kadar eğlenip ertesi gün işe gitmeyi.
Bilmiyorlar sabahlara kadar dost sohbetlerinde içilenşarabın tadını. Kırlarda el ele dolaşmamışlar çocuklarınla. Acıyorum. Onlar bana üzülerek baktıkça …..
Artık daha fazla inanıyorum yaptıklarımın doğruluğuna , insanlar olgunlaşmadan gidiyorlar birer birer. Dünya giderek kirlenmek de. Ve uğrunda her şeyi göze aldığımız toprağın; aslında yenecek bir şey olmadığını fark ediyorum. Ve iyi ki böyle düşünmüşüm diyorum. Hiçbir yere ait olmamanın sefasını sürüyorum. Dünyalıyım ben !!! Belki de bu yüzden insanların üzüldüğü değerlere değil de , yok saydıklarına sahip çıkmayı deniyorum. Bilenler bilir; en fazla bir takım tabağım vardır evimde. Evime gelecek dostlarımı ağırlamaya yeter bunlar. Diğer takımı almıyorum. O parayla sahilde mukellef bir yemek yiyebilirim mesela.
Öyle aman aman koltuk takımlarım yok, evimdeki eşyaların büyük bölümü en az benim kadar eski. Ama yeni olan bir şeyler her zaman var. Yeni yerler görmek gibi. Asla yorulmayı düşünmediğim yolculuklar gibi.
Kimseyi ayırmıyorum birbirinden. Beni ilgilendirmiyor insanların ait oldukları kimlikleri. Seviyorum . sadece sevgimi vermeyi deniyorum.
Daha çok nefes alıyorum, para biriktirmiyorum. Yarın yaşlanınca nasılsa benim olmayacak hiç biri. Ben bugün tutuyorum bulutların elinden, ve bugün uçmayı deniyorum yeniliklere.
Hiçbir yaşadığımdan pişman olmamayı öğrettiğin için bana; teşekkürler ederim hayat sana.
Sevgiyle.
Melekkk
|
.jpg)
.gif)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=small}
Ekleyen: Melek Adalet ÖNOL 
Tarih: 13.10.2015 
İzlenme: 
Yazdır:
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(1).jpg)
