Düşününce değil de, yaşadığında anlıyor insan gerçekleri.
Aşk diyorum ; nasıl yakan , kavuran , yaşadığımı hissettiren bir duygu. Sonrasında , yaş aldıkça değil , yaşadıkça anlıyorum ki ; aşk insanoğlunun başına gelebilecek en güzel bela.
Yaşamamış olanlara üzülerek bakıyorum. Hiç mi diyorum. ? Gözlerini kaçırıyorlar.
Hiç ama hiç aşk a denk gelmemiş insanlar var. inanıyorum buna.
Sonra yaşadıklarıma bakıyorum, yok diyorum sevgi daha güzel. Sevgide; paylaşım var. huzur var. özlemle sarılmak var. kokusunu içine çekmek var. Var da var yani. Öyle çok ki; say say bitmiyor.
Şimdi , karşıma aşk çıksa istemem, sevgi olmalı. Heyecan değil de, huzur daha anlamlı mesela. Sevişmek değil de , sevmek daha kalıcı.
Birlikte atılan her adım da varlığını hissetmek daha değerli. Belki, bu yüzdendi uzun süren ilişkilerin, o tıkanma dönemlerini atlattıktan sonraki mutluluk.
O kısımda huzur var . Biliyorsun; nerelere gider, arar mı sorar mı, yanında saçlarını taramadan durabilirsin. Her daim yüzünün gülmesidir huzur.
Durduk yerde hasta olmasından korkarsın, nefesi bir parça düzensiz olsa yanına koşarsın. O bir dilim daha yesin diye üşenmez kalkar meyva soyarsın. Ellerinle besler , ağzının kenarına yapışanları gülümseyerek alırsın.
Aşk kadar bencil değildir sevgi. İçinde korkunç bir paylaşım vardır. Geç kalsa merak edersin, bu merak ; aşık merakı değildir. Kimle , nerede , beni istemiyor mu değildir bu merak. Ya başına bir şey geldiyse dersin. Yola baka baka uyuyakalırsın kimi zaman. Geldiğinde bir derin ooh çekersin.
Doğası gereği zaten doyumsuz olan insanoğlu, gider gider o güzelim huzurdan uzaklaşıp aşk’ ı arar.
Biraz beklese, izin verse olanla mutlu olmayı denese. Kendini bekleyen huzura kavuşacakken , bir an da her şey arap saçına döner. Içinden çıkılamaz hal alır.
Ne güzeldir oysa yıllarını birlikte geçirdiğin, nefesini içine çektiğin insanla yürümek. Planlarının olması , belirgin bir gelecek. Fiziksel olarak yaş alsak da , ruhumuz hep delikanlıdır. Cinsiyetsiz bir pervasızlık.
Çoğumuz farkına varmayız, bir akşam üstü yorulup da yanına kıvrılıverdiğimiz insanın önemini. Ah o heyecan yok mu !!! Bitti dediğimiz heyecan. Bizleri hep bir bilinmeze , çoğu zaman mutsuzluğa taşıyan.
Aile olmanın en büyük heyecan olduğunu unuturuz zaman zaman. Birey olduk derken kaçı verir yıllar. Bir bakarız birey olacağız darken yapayalnız kalmışız. Ve hop vermeye başlarız kendimizden. Yeter ki yanımızda birileri olsun, kahveyi birlikte yudumlayalım. Birlikte susalım.
Boşverin onu bunu da, yerine batsın heyecan, aşk biraz uzak dursun. Siz zaman varken sarılın sevdiklerinize. Bir ömrü isteyin birlikte. Ve tuttuğunuz elleri bırakmayın . Hep derim ya ne varsa sevgide var. aşk ın da heyecanın da canı cehenneme.
Sevgimle,
Melekkk
|