Ankara’m paramparça, başkentimiz Ankara Garında 30 saniyede iki kere patlayan intihar saldırısı sonucu büyük bir acıya büründük. Bin bir ümitle bir araya gelen emek, barış, demokrasi yürüyüşü için toplanan vatandaşlarımız hain bir saldırıda hayatlarını kaybetti.
Önce Başkent semalarını bir kara bulut kapladı, sonra ince siyah tül gibi Türkiye’nin üstünü örttü. YASTAYIZ…
Çeşitli illerden gelen insanlarımız orada belki bir avuç, ama tek yürekti. Onlar barış için el ele yürüyerek haykıracakken, sesleri bir an da çığlıklara dönüştü.
Ümitleri, hayalleri, gelecek yaşamlarını hain emeller tarafından, bir anda karanlığa boğuldu. Bize hüzünle bakan, boncuk yeşil gözler kaldı geriye, kanlı eylemin en küçük ferdiydi o! Babasıyla birlikte gömüldü memleketinde. YASTAYIZ…
Ölenlerin cesetleri, ellerinde tuttukları barış çağrısı yazan pankartlarla örtülmüş. Gar önünde sönmüş hayat hikayelerinin dumanı tütüyor. Bir yıl önce evlenmişler, gözlerde aşk ışıkları, beraberlik yolunda ilk adım fotoğrafları artık albümde sararmaya mahkum bırakılmış. Bir ömür el elenin mutlu başlangıcı, gar önünde toprağa karışmış. YASTAYIZ…
Üniversitede ki kızlarını görmeye, bu mitingin içinde yer almaya gelmişler. Gencecik kızları ve teyzesi bir anda kayıp gitti gözlerinin önünde. Anne baba çaresiz, dehşet ve acı içinde yüzleri, kanlarla sarmalanmış bedenleri içinde yere çökmüş birbirinden kuvvet almak istercesine kenetlenmişler. Gözümüzün önünden hiç gitmeyecek bir hayat dramıydı bu.
YASTAYIZ…
Şehitlerimize her gün yenisi eklenirken, şimdi 95 kişinin kaybı da tuz bastı yaralarımıza. Sözün bittiği değil, başladığı yerdeyiz. Daha umutla yükselmeye çalışırken, omuzlarımıza binen bu acılar artık dengemizi bozmakta. Teselliye ihtiyacımız var, oysa daha devlet büyükleri kendi içinde bütünlüğü sağlayamazken, biz nasıl bir araya gelebiliriz!
YASTAYIZ…
Şu an birlik beraberliğe ihtiyaç varken, niye bu katliama müdahale edemeyenler, koltukta oturup ahkam kesiyorlar. Geceleri çok rahat uyuyabiliyorlar demek ki! Şerefiyle istifa eden bir hakemi topa tutanlar nerede! Türkiye’deki insanların hayatı için gereken tedbiri alamayanlar, makamını terk etmek zorundadırlar. YASTAYIZ…
Yürekleri yakan bir liste uzanıveriyor gözümün önünde. Onların çaresizliği, benim acım olmuş. Cumhuriyet tarihimize kanla yazılan bu katliamın izleri bulunsa da arkadaki güçlere uzanmak için iğneyle kuyu kazmak gerekir. Zaman gelir devran döner, bizi bu kaosa sürükleyen zalimlerde bir gün yaptıklarının bedelini öderler.
O patlama insanlarımızı yok etti, bizim ruhumuzdan da birer parça kopardı. Bu parçalar faili meçhullerin vicdanında bir kara leke olarak saplansın. Biz ülke olarak bunlar hak etmedik, benim hala ümidim var.
YASTAYIZ memleketim, YASTAYIZ…
|