Yine aynı hataları yapardım; seçmeşansım olsaydı eğer. Yine yaşımın büyümesini beklemeden takılırdım bir delikanlının peşine, yine okula gidiyorum diye kaçardım evden. Yine seve seve yerdim annemden dayak. Ve hiç utanmadan , erkek kardeşime yalan söylerdim. “O benim sevgilim değil, sadece arkadaşım” derdim.
Kazık kadar kadın olmadan evleniverirdim yine, sek sek oynama yaşımda çocuk yapardım. Çocuk yaşıma aldırmadan sürerdim en koyusundan ucuz rujları dudağıma; ablamın dolabından aşırırdım topuklu ayakkabılarını, sevgilimle buluşmaya giderken.
Yine gelinliğimle kaçardım vaz geçip evlenmekten; sonra razı olur evlenirdim.
Tekrar tekrar aynı hataları bıkmadan usanmadan yapardım.
Devrim şarkıları söylerdim yine, gözünün içine soka soka yasakların, tüm yasak yayınları alırdım mis kokan sahaflardan.
Yine deliler gibi çalışır; ay başlarında, eve dönmeden yerdim son kuruşuna kadar . yarınımı düşünmek yine bana zor gelirdi. “Ben bugüne inananlardanım” der, güler geçerdim.
Aldırmadan insanların ne dediklerine, teneke tıkırtısına oynardım sokak ortasında.
Yarınlara miras olarak beş kuruş bırakmazdım, adım kalırdı pembe bulutların üzerinde.
Ve tekrar severdim, yaşıma başıma aldırmadan…..
Geçmişten ders almaya uğraşmak, yerine yeni hataları denerdim. Kim bilir keşfedecek ne güzel hatalar vardır daha !!!
Hayatın matematiğinden kalırdım yine sınıfta, sevgi sözlerini şuursuzca kullanırdım. Hep daha fazla severdim. Sanki hiç sevmemişçesine.
Biliyorum; önümde yeni hatalar için bir dolu zaman var hala. Tüm mesele , yaptığım hataları sevmekte. Ve tek bir karıncayı incitmemek adına savaşvermekte.
Sorun değil, çözüm olmaktır biraz da hayat. Ve bir gün; bir hata yaparda dönmemek üzere gidersem eğer, çözümün bir parçası olmak isterdim, gidişimle bile.
Zamanı ve parayı öyle güzel harcamalı ki insan, yoksa bir bakmışız zaman ve para bizi hesapsızca harcamış.
Sevgimle,
melekkk
|