Kocaman sözler verme bana ne olur, korkuyorum… ya yıkarlarsa ufacık hayallerimi. İyisi mi; sen bana söz verme hiç. Büyük büyük harfleri kullanma. Bırak, ben yine senli hayallerimde kalayım. İçimden geçen sözleri yazayım bir kenarına defterimin.
Gece yarıları, kalkıp uykumdan, söylemediğin sözlerin provasını yapayım.
Konuşup kendimle yine, ufacık hayallerime dalayım.
Yanımda olduğuna inandırayım kendimi. Varsın “gibi” davranıp, rüyalarıma alayım!!
Boşver süslü sözleri, gelmeyi istiyorsan kapımı çal yeter.
Beklemiyorum; bir gece ayazında, üzerinde ıslanmış küf yeşili paltonu görmeyi. Kokusu hala burnumda tütse bile üstelik..…………
Ne zaman gelsen, ben gidişindeyim. Hazır bekliyor yaşlarım yuvalarında. Geldiğin anları hep böyle kaçırıyorum… oysa ki ; sen gelmeden önce , ne çok hayaller kurmuşum. Ne sarılma sahneleri, ne sevişmeler. Sen her geldiğinde, gidiyorum ben bir yerlerine hayallerimin.
Kimi zaman içimde bir şeytan, “kapat” diyor geldiğinde tüm kepenklerini, oracıkta hapset. At kilidini bir kör kuyuya. Yok et. !!!
Sonra; sonra, ne mi oluyor ? Canım yana yana salıveriyorum seni. Güçlü, dik, ayakta. Senin gördüğün ben. O şahane, gücü olan kadın. Küfrede küfrede kapatıyorum kapılarımı ardından.
Kimse bilmiyor ağlıyorum.
Ve ben nerede üşüyorsam, orada sen varsın.
BAZEN GİDER İNSAN, KENDİNDEN BİLE.
Sevgimle,
Melekkk
|