|
Ayakkabılar bırakılıyorsa kapı önüne, orada hayatın bittiğinin kanıtıdır. Geleneksel yapım, çengili davullu düğün dernekleri bile içine sindirmişken, bu ayakkabı olayında takılıp kalmıştı.
Kapıya ilk bırakılan ayakkabı çocukluğumdu…. Mahallenin Esat Dedesi öldüğünde şahit olmuştum. Yarım yamalak hatırlıyordum sonraki zamanlarda onu.
Sonra biraz büyümeye çalıştığımda, aklımın başıma erip de, kocaman bir çocuk sahibi olduğumda“Altın saçlı” mın ayakkabıları bırakılıyordu kapı önüne.
İnan hiç biri aklımda bu kadar yer etmedi… “son ayakkabı sahibi.!!!” Hiç biri bu kadar canımı yakmadı sanki.
Bir daha; ne ayakkabı görmek istiyorum kapı önlerinde, ne de mezarlıklar dolusu mermer. Adetlerimizde, kapı önünde bırakılan ayakkabının hep ayıp olduğu geliyor aklıma. Nedeni, son yolcular mıdır acaba. ? bu yüzden mi kapı önlerine konulan ayakkabılar ayıp kaçar.
En iyi takipçimdi “o” benim. Hep yanımda hissederdim. Ablamın telefondaki cılız sesi mutlu ederdi beni. Ve biraz da mahcup. “Fuat çok beğendi yazını”. Tüm okur-yazar ilişkimiz bu kadardı onunla. Bir araya geldiğimizde ya da ayrı kaldığımızda hep ortaktı fikirlerimiz. Bilirdim “bunu yaparsam da / şunu yaparsam da” Fuat destekçim.
Paylaşamadığım özel öykülerimdin sen benim, yapmayı düşündüğüm resmim. Dar zamanlarımda gizlice telefona sarılıp akıl verenim. Çaktırmadan çantama attığın paralar, ve yüzünü görmeni çok istediğim bir bebeğin küçük dedesi.
Yine yaptın Çerkez inadını, en çok olmanı istediğim anda çekip giderek. Ben olsam toprağına yüz sürmezdim, gelmezdim kapı önünde ayakkabılarını görmeye. Ama “ben” olamadım o gün, ya da çok “ben” dim. Geldim. İşin tuhafı kapı önüne koymak bana düştü o sevdiğin hardal rengi ayakkabılarını.
Seni hep elinde bir kitap, dağınık üstün başın, kocaman gülen ağzınla hatırlayacağım bana inan. Ve yolum düştüğünce değil, yolumu değiştirerek geleceğim İda’ ya. Zeytin ve kekik kokularında göreceğim seni.
Yine de kalsaydın keşke, inanamıyorum ben hala gidişine….
Ne zaman yalnız kalırdı insan; sevdiği gittiğinde mi. Hayır değil bence. Sevdiği öldüğünde. Ve bir daha onunla o sohbetleri yapamayacağını bildiğinde.
Ben şu anda yalnız ım.
Ailemin küçük dedesine,
Sonsuz sevgimle.
Melekkk
8.10.2012
|
.jpg)
.gif)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=small}
Ekleyen: Melek Adalet ÖNOL 
Tarih: 8.10.2012 
İzlenme: 
Yazdır:
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(1).jpg)
