|
En acı çektiğimiz yerde çıkıyor sesimiz. Canımızı en çok yakana sitem ediyoruz. Ve sürdükçe acı, bir gün vazgeçiyoruz. Dönüşü olmayan yollara giriyoruz. Sonra , nasıl oluyorsa, birden; hem de tam geldiğimiz yerden, dönmeyi deniyoruz. Zor oluyor. Bazen imkansız. Deniyoruz.!!!
Aklımızın yenik düştüğü yerde, kalbimize soruyoruz. En doğru yanıtı kimi zaman orada buluyoruz. Çoğunlukla; hiç ama hiç dikkate almıyoruz.
Pire için yakılan bir dolu yorgan, ve üzerinde yürünecek ipler yaratıyoruz. Beceremediğimizde; ya ip hatalı oluyor. Ya yorgan. Biz hep ak kaşık. Ya da, suyun üzerinde biriken yağ.!
Ne kadar inkar edersek; o kadar batıyoruz çamura. Kabul etmiyoruz !!
Asla dediklerimiz , olabilir dediklerimizden hep birkaç sıra fazla.
Bir zaman sonra başlıyoruz, küfür kıyamet. Kader suçlu oluyor her zaman. Biz, bir –sıfır önde.
Sevmeyi denemiyoruz, dalında duran çiçeği koparıp, sonra da solduğu için dert yanıyoruz.”Zamanından önce gitti “ diyoruz derin bir üzüntü ile.
Zaman kavramına bile madik atıyoruz. Kendimizi kandıra kandıra büyümeyi deniyoruz. Olmuyor. Gittikçe küçülüyoruz. Çok azımız farkında.!
Noktayı, virgülden büyük sanıyoruz. Hepsi; kullanıldığı alan kadar oysa. , Kullanılması gereken yerde saklı ne kadar büyük olduğu.
Bilgisiz toplum, mutlu insan yaratıyoruz yeniden. Bilgimiz olmayan her şeyde fikrimiz var. Düşünmek için yormadığımız bir organdan bahsediyoruz uzun uzun.
Sirk dünyasında palyaçoyuz zaman, zaman. Sırtımız sıvazlandıkça sevinen. Kendimize döndüğümüzde gözyaşı döken.
Dünyanın ipleri elimizde sanki. Birkaç milim oynatabiliriz istersek. Her birimiz peyk- i amber. Kokularımız dağılıyor evrene. Ve ulaşılmayız edasında.
Sadece insanız ! . Hepsi, bu aslında. Tek fark; düşüncelerimizin duygularımızla harman edilişi. Kalanı, yalnızca beden.
Bırakmalıkendimizi, sessizce sevginin kollarına. İlişivermeli bir kenarından doğaya. Daha çok sevmek için çaba vermeli. Daha uzun yaşamaktan, kat ve kat güzel.
Ve mutlaka sık sık yenilenmeli insan. Yeni bir bilgi ile. Yeni bir gün ile. Ve ne olursa olsun. Aşk ile.
Sevgiler
Melekkk
Not .:
(Tanrı ile karşılaşan ve onunla sohbet edebilen insan; "Peyk-i Amber" dir! – netten alıntıdır.)
|
.jpg)
.gif)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=small}
Ekleyen: Melek Adalet ÖNOL 
Tarih: 7.10.2013 
İzlenme: 
Yazdır:
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(1).jpg)
