Kilis Yardımlaşma derneği  

Sevgisiz dostluk olmaz!

Devamı  

NEVİN BALTA'NIN SON
KİTABI YAYINLANDI

 Devamı 

 Orhan SELEN

Devamı

- Anane, ben de çok sevindim ölünce gökte yıldız olacağına, dedi

Onun bana hitap ederken “Anneanne” değil de “Anane” demesi ailece hepimizin çok hoşuna giderdi.

Akşam işlerinden eve dönen kızım ve damadımla da bu konuyu aynı heyecanla konuştuk. Torunumun bu ölüm olayından dolayı ve o yaşında bu kadar etkilenmesinden hepimize hüzün basmıştı. O akşam torunum da dahil hepimiz balkona çıkmış ve yıldız dolu gökyüzüne bakıp onun arkadaşının ölen anneannesine dualar edip el sallamıştık.

Şimdi torunum bu Şubatta 12. yaşına basacak hayırlısıyla. Anaokulu çok gerilerde kaldı. Çocuklarımıza, torunlarımıza Allah ölüm yaşatmasın ama onlar görsel olarak o kadar konunun içindeler ki. Televizyonda olsun, bilgisayarda olsun, güya çocuklar için yapılan her türlü görsel oyunlarda olsun, savaşmanın, kan dökülmesinin, silahların o kadar içindeler ki; yıldızlar teselli olacak mıdır bu kana susamış dünyamıza? Anaokulundan sonra, onları daha ne kadar kandırabiliriz ki? Oyuncak olsun diye ilk silahı biz vermedik mi eline çocuklarımızın? Kurşun askerler almadık mı? Plastik ordu takımı, top- tüfek-tank almadık mı? Tam bir savaş yapabilmesi için torbalar dolusu, kutular dolusu plastik askerler, kılıçlar, tüfekler, bıçaklar almadık mı?

***

Yıldızlar, ben yalnızken güzeldir bana. İlla da yalnızken. Sahilde bir bankta, denizin genzimi yakan iyot kokusunda ve sahile vuran dalgalarının tekdüze ritmindeki  sesinde… Açık bir terasta, ya da balkonda…Bir gemi güvertesinde yalnızken kendimle…Gökyüzünün gece mavisinde, uzayın gizemli dünyasında ışıl ışıl yıldızlar ben yalnızken güzeldir bana hep...

O günden sonra hep inanmış ve gerçek olmasını istermiş gibi bakar oldum hep yıldızlara. Yitirdiklerimizle birlikte özleme durmuş hasretliklerimizle bakar oldum o uçsuz bucaksız gökyüzüne. Uzayın hala sırlarla dolu derin karanlığına. Gökyüzünün mehtaplı gecelerde verdiği duygusallıkla gelen, yıldızlara kadar ulaşan romantizmini artık duymuyorum pek ne yazık ki; artık gökyüzüne baktığımda dünyanın halinin melankolisi vuruyor yürek sızımda. Yıldızlar uzayda ışıldarken kendi titreşimleriyle, içimde gizli sinsi bir endişe sevdiklerime dair, yakınlarıma dair; üstelik yine de dünya bir tarafa, yakınlarım bir tarafa egoistliği içinde endişelerim… Uzay kadar dipsiz endişelerim...

Sevgili okurlar, uzaylar kadar uzak olsun üzüntüler hepimizden, yıldız olma tesellisi olsa da sonunda...