“Nerde o eski bayramlar evladım! Biz yeni giysileri bir bayramda görürdük. Yeni ayakkabıları başucumuza koyup yatardık. O güne kadar giymemize izin verilmezdi. Evler bir hafta – on gün önceden temizlenirdi. Bir telaş, bir telaş...
Baklavalar açılır, sarmalar sarılır, börekler kızartılırdı. Şekeri de bayramdan bayrama görürdük zaten. Bayram namazından sonra ailecek bir kahvaltı, sonra büyüklerin elini öperdik sırayla. Harçlık mı? Pek yoktu doğrusu, olanda az birşey verebilirdi.
Yokluk vardı, şimdiki gibi değildi. Sonra evdekiler misafir beklerken çocuklar çıkardı şeker toplayıp, bayramlaşmaya. Tüm kapılar gezilmeden bitmezdi şeker toplama faslı. Eve yorgun gelirdik. Bu arada evde bir bayram sofrası kurulurdu; yok yok.
Her gelene sofra kurulmaya çalışılırdı. Bazı uzaktan gelenler olurdu; onlar yatıya da kalırdı.
Birbirini göremeyenler görür, sohbetler edilir, çaylar içilir, tatlılar yenirdi. Bayram bitene kadar yüzler gülerdi...”
Büyüklerimizin çoğu böyle hatırlıyor bayramı; ne güzel.
Doğrusu bundan yıllar sonra, hatta çok uzağa gitmeye gerek yok, önümüzdeki bayram bu bayramı nasıl hatırlayacağımı düşündüm:
“ Geçen bayram yine şehitler vardı. Beş vatan evladını toprağa gömdük. Onların aileleri için artık bayram yok. Namazda arka saflarda duruyorlardı ama konu vatan savunmasına gelince kurşunların önünde saf tutmayı biliyorlardı...
Daha bayramın birinci günü 50 kişi trafik kazalarında hayatını kaybetmişti. 500 de yaralı yazıyordu blançolarda. Can bilançosunda kar-zarar hesabı yapılmıyor biliyorsunuz ki; hep zarar, hep zarar...
Kadın cinayetleri bayramda da tam gaz devam etmişti ne yazık ki. Çok kadın bir sonraki bayramda misafirlerini kabristandaki mezarında ağırlayacak...
Şeker toplamaya çıkan çocuklarsa artık yok. Çünkü şeker toplamaya çıkan çocuklara kötülük yapan, minicik bedenlerine dokunan ve canlarına kıyan komşular var artık memleketimizde. Konunun komşunun çocuğunu kollamak devri bitti. “
Ben de bayramlarla ilgili pembe bir tablo çizmek isterdim ama bu bayramı gelecekte bu şekilde hatırlayacağım. Hatırlanınca neşeleneceğimiz bayramları elimizden aldılar. Yerine iç sızısı dolu hatıralar bıraktılar...
|