|
Sabaha karşı 4.40. gece ile güneş kucaklaşmak üzere az sonra. Karanlığın en dipsiz, hiç bitmeyecekmiş gibi olduğu an…
Yorgun bir beden elinde tıkıştırılmış bavulu, eski umut günlerinden iz kalmamış yolculuğuna çıkma sabırsızlığında. Sığdıramadığım, eyleyemediğim yalnız gönül yine vakitsiz yolculuğunda…
Karanlık sokakta kaderdaşı yorgun arabasıyla bin yıldır yapar bu yolculuğu. Yanında kader arkadaşı gittiğinden beri yalnız. Ne zordur bilseniz uğurlamak, o koca taş yine çıkar gelir en bezdiren haliyle, oturur boğazımın tam ortasına. Ne hüzünlüdür bilseniz, onu yalnıza, karanlığa, bilinmeze uğurlamak.
Ergen dönemlerimde, belki de hala, o benim için ne kadar endişeleniyorsa, gözünden sakınıyorsa ben de onun için o kadar endişe doluyum. Ama “gitme” demelerim, “biraz daha kal” demelerim bir tebessüm yaratmaktan öte geçmiyor ki, o kararlı bakışlar bir an olsun değişmiyor ki.
Araban eski, sen yaşlı, refleksler zayıf.” Sat artık baba, otobüsle git!” “Hayırrr arabamda ben de taş gibiyiz!”
Gülümsüyorum içim sızlayarak…
Hep sabırsızdır babam, hep aklına koyduğunu yapar, hep hızlı kullanır arabayı 72 yaşına aldırmadan. Yalnızdır babam tek aşkını kara toprağa indirdiği yıllardan beri. Başka şehirde kendi anılarla dolu hayatını yaşar. Ne oğlu ne kızı ne torunları eylemez gönlünü. Karıştırmaz, gelse kalmaz, gelmese burnunda tüteriz.
Zordur yalnızlığı erkeğin,hele bir ömür kendini ona adamış bir kadının ardından.Tiril tirilken üstü başı şimdi giysilerini vermez yıkaman için,. Gizlice alır çantasından yıkarım. Tatlı tatlı kızar “ne gerek var kızım ben evimde yıkarım”
Aman babaaa, bırak yapayım, bırak annem gibi bakayım sana, bırak gönlüm huzur bulsun az da olsa…
Ne zordur onu uğurlamak, onun için endişelenmek. Gecenin karanlığında, vazgeçemediği arabasıyla gözden kayboluşunu izlemek, Gözleri karanlıkta iyi seçer mi acaba, ya yine hız yaparsa…
”benim arabam yolu biliyor” der.
Gülümserim içim sızlayarak.
Ne şahane adamdır, adam gibi adamdır babam. Sevgidir, güçtür, inançtır hayatımda.
Ben hayatımın doludizgin temposunda koştururken deli gibi, yetiştiremezken hiçbir şeyi, o yapacak bir şeyi olsun diye planlar yapar kendine, Ben yoğunluktan o yapacak bir şey bulamamaktan yorulur. Gözleriyle izler beni, sever, Ah o bakışlarıyla neler anlatır bana. Gururunu, sonsuz sevgisini, annemi özlediğini…
Yolculuk öncesi sabırsızdır.Geceden uyuyamaz,erkenden kapının önündedir eşyaları.Acelesi varmış gibi erkenden düşer yollara.Ah baba!.Hadi bir ara!.Geldim de,Çok iyiyim de,bekliyorum Baba!
5.37 - 16.04.2012
|
.jpg)
.gif)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=small}
Ekleyen: Serap Düzgören ARI 
Tarih: 17.4.2012 
İzlenme: 
Yazdır:
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(1).jpg)
