|
Yorgun başladım güne. Üstüme üstüme geldi dünya daha bu saatte. Bir işletmeyi ayakta tutmaya çalışmak, ödemeler..,
Büyümeyi bırak, küçülmemeye, hadi ondan da geçtim ayakta kalabilmeye çabalamak… Zor ki ne zor. Teğet falan değil Başbakanım direk onikiden girdi hayatıma bu kriz.
Kriz yönetimi yapayım hadi dedim: işe önce motivasyonla başlamalıyım. Kendimi ve etrafımdakileri motive etmeliyim ki depo dolsun yola devam edebilelim.
İyi de ne yapalım.
Bir “T” cetveli açalım orta yere tarot misali. Sağ taraf artılarımız olsun , Sol taraf da eksilerimiz.
Evet, önce hayatımın artılarını yazacağım müsadenizle, Çünkü Günüme 1-0 önde başlamak istiyorum. Bunun için neye ihtiyacım var?. Koltuğuma yaslandım , çayımdan bir yudum aldım. Kazanmışlıklarıma dair ilk aklıma gelen, hayata dair, yaşamaya dair , insan olmaya dair ilk şey?
Evet benim pembe ayaklı güzel kızım ve her daim “ çok iyiyim “ diyen bir oğlum var.
İşte bu.
Hem de 10 adım öne geçtim bir anda. Şöyle devam ediyorum; Güzel bir aile, çok güzel çok özel dostlar, iyi ki var dediğim ağabeyim, Yorgun bedenine ve gönlüne rağmen kökleriyle beni besleyen ayakta tutan babam, Sevgilim- çocuklarımın babası, kocam yani, en sıkı eleştirmenim yani, her vazgeçişim de beni iteleyen adam yani.
Aldığım eğitim, bakmakla görmek arasındaki çizgiyi geçen beynim, ellerim, ayaklarım, gözlerim hatta…
Sonra, ayakta tutmaya çalıştığım bu işim. Evet bir işin olması umut demek, mücadele demek, yarın sabaha fakir ve umutsuz uyanmakla zengin ve umutlu uyanmak arasındaki farkı yaratma kaynağım, aracım…
İçimdeki güç, Her yıkılışta hızla ayağa kalkan.
Dışarıda şiddetli rüzgarda yerlere eğilmişti dün bahçemdeki gül ağacı, bak şimdi dimdik, güzel, mağrur, havalı, ve yine hazırlanıyor tomurcuklanmaya.. Ondaki güç bende yok mu?, bende tomurcuklanmalıyım yağmur ve fırtınadan sonra…
Gördünüzmü ne kadar dolu, daha saysam sayfalar yetmez.
Sol tarafa geçelim birazda, neler var bakalım;
Durgun bir iş piyasası, nakit akışında ciddi sıkıntılar, ödeme güçlükleri, kaçırılan işler, bir zamanlar ciddi sağlık problemleri sevdiklerimin, ayrılık acıları, kaybedişler, Güvensizlik, cesaretsizlik, korkmak, ….daha yazılabilir buraya da pek çok şey.
Benim fark ettiğimi fark ettiniz mi sizde. “ T “ cetveli ne kadar uzarsa uzasın, kim ne yazarsa yazsın sağa ve sola tek bir özet çıkıyor, bütün anlatılanlar tek bir kişide bitiyor “İNSAN”
İnsan kendini iyi hissederse sağa kayıyor, Kötü hissederse sola… Sol tarafınız ağır basarsa kriz onikiden giriyor hayatınıza.
Ama bir çift pembe ayak ve “ çok iyiyim” diyen birileri varsa hayatınızda, işte o zaman Teğet geçiyor Kriz gerçekten.
Hadi sarılalım kendimize ve sevdiklerimize, Zaman bu zaman.
|
.jpg)
.gif)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=small}
Ekleyen: Serap Düzgören ARI 
Tarih: 24.2.2009 
İzlenme: 
Yazdır:
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(1).jpg)
