Sen, gittiğinden beri çok şeyler değişti Anne...
Dünya değişti…
Ben değiştim…
Yalnızca sana olan sevgim ve özlemim değişmedi, Anne…
*
O günden beri bakışlarımın değiştiğini söylerler hep…
Ses tonumun da aynı akıbete uğradığında ısrar edenler de az değil hani…
Doğrudur…
O günden bu günlere; kopan kol kaslarım birleştirildi ameliyatla ve kurşun darbesi yiyen kolumdaki sinirlerim, kışın soğuğuyla muhatap edilmedikleri sürece “iş görebilir” durumda. Telaşlanıp üzülme sen Anne…
*
Sakın yüreğimi sorma Anne…
Yaşamın iniş çıkışlarında, en çok yürek antrenman yapıyor galiba. Her ağır darbede yürek zorlanıyor ister istemez; her travmada bir şeyler kopuyor bir yanından…
Çene sinirlerim başkaldırdı önce; isyanı Tıp Adamları zor bastırdı anlayacağın…
Sonra “diş”ler su koy verdiler bu yolculukta…
Arada sırada gelen yarı-buçuk dostlarım gibi, hatırımı sorar oldular eklem ağrılarım… “Mide”m dersen; ortamını beğenmeyen bir amele “eda”sında idare ediyor vaziyeti işte…
Beyin aynı beyin de; el atanlar çok oluyor be Anne…
*
Senden sonra biraz daha görünür oldu dönen dolaplar. Fakat yüzlerdeki deriler kalınlaştı azıcık Anne…
Dualar senin ettiğin dualardan değil şimdi. Dilekler, senin tuttuklarına hiç benzemiyor Anne…
Yarım ağız iltifatlarla tutuşturulabiliyor günümüz aşkları. “Ölümüne sevda”ların soyu tükendi bilesin…
“Sevgi”nin patentini çalmışlar da seri fason üretime geçilmiş bir gidiş içindeyiz. “Özelleşip, güzelleşelim” derken, piyasalaştırdık duygularımızı da Anne…
*
“Yaş otuz beş, yolun yarısı” demiş ozan…
İyi kötü yol görünür imiş o zamanlarda demek; şimdi yolumuzu kaybetmiş durumdayız Anne…
Dünyada hiçbir şeyle tanımlanamayan, hiçbir yere konamayan “Anne Sevgisi”ni; günümüz insanları bir güne sığdırmış durumdalar…
Yürekler eski yürek değil; artık yürekler protezlidir Anne…
(Günümüzde her türlü iki yüzlülüklerin utancıyla da olsa; Tüm Annelerin ANNELER GÜNÜ’nü kutluyorum…)
Efece Haber Gazetesi 14 Mayıs 2012 Pazartesi
|