Sordun ya bana; “Ben, senin için ne’yim?..” diye?..
Birlikte yanıtlayalım; ne dersin?..
*
Zor sorudur bu; hem de çok zor…
*
“Ben” ne ise, “Sen” de ”O”sun; ne eksik, ne fazla. O sebeple; konunun, “Sen” ve “Ben” kısmını kapatıyoruz böylece…
*
Bir şeyin anlam ve önemini, “zor”luğunda aramak gerek Gülüm; “zor”luğunda…
Anlam ve önemini önceleyenler için “yaşam”, zorlu bir maratondur baştan sona. Sonunda, yaşama anlam ve önem atfedenler varsa geride; sayıları da ne denli kalabalıksa, bil ki tüketilmiş o yaşam zor, fakat anlamlı geçmiştir ve de oldukça önemlidir. Örnektir; iz, ışık ve hedef bırakmıştır ardında çünkü…
*
Çünkü; ve de malum, zor günlerde yaşıyoruz…
Sebep?..
Yaşama dair tercihimizdendir…
Katılır mısın?..
*
Suskunluğunu “ikrar”dan sayıp, sürdürelim…
*
Ve dönersek başa yeniden…
“Ne” dediğin şey, boş tenekeye benzer Gülüm; ne anlam ve değer yüklersen “ne”ye, “o” olabilirsin ancak…
Her yaşam, sayısız “ne”lerin birbirleriyle ilişki ve dengesine dayalı sürdürür varlığını…
Benim bugün varoluşumun değilse bile, ayakta duruşumun dayanağısın…
Yetmez mi?..
“Ben”deki “Sen”i ararken, sorgularken; “Sen”deki “Ben”i göz ardı ettiğinin farkında mısın Canımıniçi?..
Işıksız yürünebilir; sevgisiz gülünebilir mi nefes alırken?..
Günümün ışığı; yüzümün tebessümü, dudaklarımdaki gülücüğümsün…
Güç kaynağım, dünyayı gördüğüm iki gözüm, yaşama tutunduğum kollarım, ellerim, parmaklarımsın dahası…
Çok şeyimsin…
Her şeyimsin…
Vesselam…
*
Çok zıplamakla güzel oyun oynanmaz…
Çok konuşmakla da duygu güzelleşmez, düşünceler anlam kazanmaz Gülüm…
Her şeyin anlamı özünde saklıdır; özün dışa vurumudur güzellik…
Sen, özümsün…
Bugünüm, yarınım…
Yani…
Sözümsün…
*
Moral değerlerimsin; nokta…
Efece Haber Gazetesi / 19 Ağustos 2013 Pazartesi – Süleyman Duman
|