İki tip insan tanırsınız bu dünyada. Yeryüzüyle uçsuz bucaksız gökyüzü arasına, doğanın “Şans Topu” gibi düşenler için, önlerinde hep iki yol görürler. Ya gelecekte bir günde, başlarına bir “Talih Kuşu”nun konmasını beklemek(konduğu da pek olmaz) ya da o “Talih Kuşu”nun gidip ummanın ortasına yaptığına(!) tanıklık etmek; öyle de olur hep, nedense?..
Bu tipler için başka bir seçenek yoktur. Buna inanırlar; bildikleri de budur zaten…
Bir de kar çiçeği(kardelen) soğanı gibi yapışanlar vardır bu toprağa; işte öyle düşerler ana rahmine ve öyle de sarılırlar, yaşama dört elleriyle…
Göbek bağını tarlada taşla kesseler de yılmazlar; kafa tutarlar tüm ölümcül salgınlara karşı...
Arı sokar, akrep şişler, yılan ısırır, eşek teper, at çiğner; “Bana mısın?..” dedikleri duyulmamıştır daha...
Yolsuz, okulsuz, “Kimsesiz Ellerin Çocukları”dır onlar. Onlar ki; yalnızca “Fincanı taştan oymakla kalmaz”lar; “Ekmeğini de taştan çıkaran”lardırlar aynı zamanda…
Yaşamın “Sır Çekirdeği”dirler; kendileri bilirler. Belki bu sebeptendir güce boyun eğmemeleri. Aman dilememeleri de “Yaşam Sırrı”nın kendi ellerinde olduğuna inanmalarındandır; kim bilir?..
Zor günler, bileği taşıdır onların yüreklerine…
Bilirler ki; yaşamın turnosoludur, zor günler…
“Sevgi”den başka varlık, “Kötülük”ten başka darlık tanımazlar asla…
Sevgiyle yüreğin, kördüğüme dönüşmüşlüğünün bayrağıdırlar…
Her daim, zor günlerin gönderinde dalgalananlar, yine onlardır. Onlardır; sevgi ateşiyle güneşi yaratacak olanlar!..
Onlardır!..
…
Ve elbette şiir:
SÖYLE VAR MISIN?
Kim hoşlanmaz?
Gülen yüzden
Kim darılır?
Güzel söze
A canım
Sanma
Boşadır
Kaş altından bakan göz…
*
Hoş değildir
Böylesine yaşamak
Böylesine acı
Sevda
Gözyaşı
Ölüm.
A canım
Sanma
Boşadır
Sürüp gitmez
Bu gidiş
Havanda
Su dövmüyor
Yumruklar…
*
Yaşamak;
Bir umut
-bunun için-
Ölüm,
Bir sevdadır
A canım
Kavgamızda
Hem de
İnadına
Bin acı bir dert
Bir inat bin murat
Senin anlayacağın
Söyle;
Var mısın?..
10.04.1980-POLATLI
Efece Haber Gazetesi / 04 Şubat 2013 Pazartesi –Süleyman Duman
|