Hayal gücünüzün tavan yüksekliği pire misali mi?
(Kişisel gelişim kitaplarında sıklıkla rastladığımız “Pire Deneyi”ni anlatmalıyım: bilim adamları pirelerin farklı yüksekliklerde zıplayabileceğini görür. Birkaçını toplayıp 30 cm yüksekliğindeki bir cam fanusun içine koyarlar. Metal zemin ısıtılır. Sıcaktan rahatsız olan pireler zıplayarak kaçmaya çalışır ama kafalarındaki tavandaki cama çarparak düşerler. Zeminde sıcak olduğu için tekrar zıplar, tekrar başlarını cama vururlar.)
Pireler camın ne olduklarını bilmediklerinden kendilerini neyin engellediğini anlamakta zorluk çekerler. Defalarca kafalarını cama vuran pireler sonunda o zeminde 30 santimden fazla zıplayamamayı öğrenirler.)
Bana kimse çaresizliği öğretemedi…
Hayatta engel nedir bilmeden çare arayıp, hep başaran biri olarak hayatımdan bazı kesitler paylaşmak istiyorum.
“0n yedi yaşında yazlık ayakkabılarla evden çıktım.
Bana dayatılan geleneksel hayatı reddederek…
Sekiz ay bir yakınımın yanında reşit olana kadar saklandım
Saklandığım yerdeki yakınlarım davama destek oldular.
Çok özel insanları çekti saf enerjim.
Göçmen bir dedenin bir odasını kiraladım.
Kimseye yük olmadım…
Bursa Kapalı Çarşıda Kezban Giyim de Çok değerli insan Mehmet Abinin yanında tezgâhtarlık yaptım.
Bana dükkân emanet edecek kadar kısa bir süre de güvenlerini de kazandım. Ailem oldular, hatta babamın karşısına çıkıp beni üzmemelerini telkin edecek kadar yakın bir alaka ile…
Okulumu bitirmek ve işe girmek üzere Zonguldak-Kozlu da babama yakın oturan; bir oda, bir mutfak evi, bir eşi ve üç çocuğu olan abimin yanında kalmak üzere geri döndüm.
(Beni kaçırmak isteyen akrabam evlenmişti de…)
Babam eve almadı, kız kardeşlerime kötü örnek oluyorum diye…
“İşe girersen, başını kapatmazsan, oje sürersen bu eve de gelme!” Diyen abim bavulumu bile vermedi. ( bu arada abimim hayatını ekonomik olarak ta defalarca kurtaran ben oldum!)
Olsun! Giysilerimi bir ay akşamdan yıkayıp sabaha giydim…
Amcamda kaldım, arkadaşımda kaldım. Hatta ev tuttum…
Neyse ki aileme bir borcum vardı… Onu da ödedikten sonra hiçbir engel tanımadan özgürce, içinde sevgi ve muhabbet olan bir hayatı yaşamak adına şevkle mücadele ettim.
Bu arada öğretilen kaygılar benim için hiçbir anlam ifade etmedi.
Herkesin sevgisi saygısı ve takdirini şeffaf ve samimi duruşumla her dönemde kazandım.
Resmi işe girmiştim bile…
Üniversite tahsilimi dahi yaptım.
.
Hayatımda ki en önemli sır beni saklayan dostlarımı ifşa etmemekti, çünkü babam tahmin edip saklayanları dava etmişti.
Ailemin en değerli bireyi de ben oldum…
İnsan inandıkları ile sınırlıdır.
Sakın bana çaresizim demeyin!
Size olan saygımı yitirmek istemem.
Çare siz siniz!
|